Ο φόβος του θανάτου κατανικιέται με τη δράση

Αν είναι αλήθεια αυτό που λέω, ότι δηλαδή οι φόβοι κατανικώνται με τη δράση, θα πρέπει ο κανόνας να ισχύει και σ’ αυτήν εδώ την περίπτωση του φόβου. Και βέβαια ισχύει.

Το μοναδικό αντίδοτο που υπάρχει για να μη φοβάται κανείς τον θάνατο, είναι η επαφή με τη δράση της ζωής. Αυτός που φοβάται τον θάνατο, σε κάποια στιγμή της ζωής του ξέκοψε απ’ τη δράση σε τέτοιο βαθμό, που απόμεινε καθηλωμένος στον φόβο. Δες πόσο ξεκάθαρο είναι: Τι είναι αυτό που μας κάνει να φοβόμαστε τον θάνατο; Το δίχως άλλο, κάτι που έχει να κάνει με την ιδέα του ανολοκλήρωτου, με την ιδέα ότι θα πάψουμε να χαιρόμαστε, με την ιδέα όσων δεν έχουμε κάνει ακόμα κι όσων θα έπρεπε να έχουν γίνει και δεν έγιναν. Απ’ αυτήν την άποψη, είναι εύκολο να καταλάβεις τι προτείνω: για να ξεπεράσω τον φόβο του θανάτου, ο τρόπος είναι να πάψω να αναμοχλεύω συνεχώς τα πράγματα, και να παρατήσω την κλάψα για τούτο και για τ’ άλλο. Αντί γι’ αυτό, καλά θα κάνω να καθίσω να συλλογιστώ όλα αυτά που ακόμα δεν έγιναν. Να συνδεθώ μια για πάντα με τη δράση και ν’ αρχίσω να ενεργώ. Στον φόβο του θανάτου ενός αγαπημένου προσώπου, τι είναι αυτό που με φοβίζει; Σίγουρα, το ότι θα το χάσω, ότι δεν θα είμαι μαζί του, κ.λπ. Γιατί όμως; Ίσως για όλα αυτά που δεν κάναμε μαζί, για όσα δεν του έδωσα, για όλα όσα ανέβαλα. Τι καλά που θα ήταν, λοιπόν, αν κοίταζα στ’ αλήθεια ποιες είναι οι εκκρεμότητες που έχω με κάθε αγαπημένο μου πρόσωπο, τι δεν έχω κάνει ενώ θα το ήθελα, κι έτσι ν’ αποδιώξω τον φόβο του θανάτου… Ασφαλώς, στη σκέψη ότι δεν θα μπορέσουμε ν’ αντέξουμε τη ζωή χωρίς την παρουσία του αγαπημένου προσώπου, και μπροστά στην αδυναμία να φανταστούμε Τον θάνατό του, κάθε άνθρωπος τρομάζει. Δε χωράει αμφιβολία ότι η θλίψη που προκαλεί ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου είναι το φοβερότερο συναίσθημα που μπορεί κανείς να σκεφτεί, και το λυπηρότερο που μπορεί να υποθέσει. Και τότε σκεφτόμαστε τον δικό μας θάνατο ως διαφυγή από παρόμοιο πόνο. Έχουμε τόσο συνηθίσει να φοβόμαστε τη θλίψη, κι έχουμε τόσο καλά εκπαιδευτεί να τρέμουμε τον πόνο, που προτιμάμε συχνά τη σκέψη του δικού μας θανάτου, από την οδύνη της θλίψης. Δυστυχώς, —ή ίσως όχι και τόσο δυστυχώς—, κανενός η ζωή δεν είναι αιώνια, και συνεπώς, αργά ή γρήγορα, όλοι θα εγκαταλείψουμε κάποιον ή κάποιος θα εγκαταλείψει εμάς. Είτε μας αρέσει είτε όχι, —ευτυχώς λέω εγώ—, η ζωή μας είναι καθορισμένη και ο χρόνος μας πεπερασμένος. Αυτή η συναίσθηση του περιορισμού μάς διαφοροποιεί από τα άλλα έμβια όντα, και αποτελεί κληρονομιά —κατά πάσα πιθανότητα αποκλειστική—, του ανθρώπινου είδους. Είναι βέβαιο πως η φύση τείνει προς την ισορροπία αλλά αυτό είναι άλλο, κι άλλο είναι να αποδεχτούμε το ένστικτο του θανάτου, να το αναζητήσουμε και να καταλήξουμε να το επιθυμούμε ασυνείδητα. Αυτά είναι πράγματα που δυσκολεύομαι πολύ να αποδεχτώ. Το δίχως άλλο, το ότι είμαστε εφήμεροι —όπως έλεγε κι ο Μικρός Πρίγκιπας για το τριαντάφυλλο, στο βιβλίο του Σαιντ Εξυπερύ— είναι γεγονός, και πρέπει να μάθουμε να ζούμε μ’ αυτό- δεν γίνεται αλλιώς. Κάθε φορά που αισθάνεσαι τον φόβο του θανάτου, ψάξε μέσα σου να βρεις τι δεν έχεις κάνει ακόμα, ή τι φοβάσαι πως δεν θα προλάβεις να κάνεις… κι αμέσως μετά, όταν θα έχεις πια καταλάβει, σταμάτα να χάνεις τον καιρό σου σε κουβέντες και πήγαινε να τακτοποιήσεις τις εκκρεμότητές σου… Το λέω μισο-αστεία, αλλά το λέω και μισο-σοβαρά Αναρτήθηκε από geo pi

- Τα Κανόνια -

 

George Charatzoglou

11 Οκτωβρίου στις 12:15 μ.μ.  · 

- Τα Κανόνια -

Αν ήμασταν λαός ανθρώπων θα τους κάναμε εμείς τώρα ένα ξεγυρισμένο lockdown και μια βαρβάτη απεργία παντού, επ'αορίστου και θα βρίσκαμε τις άκρες μεταξύ μας να αντέξουμε και να γίνουμε ένα!!!

Αλλά είμαστε ένα μάτσο δειλοί κατσαπλιάδες, παρτάκηδες, ραγιάδες, γλυφτράκια και σφουγγοκωλάριοι, που φωνάζουν μόνο όταν τους κόβουν την πρέζα.

Τη δική τους πρέζα αποκλειστικά, ούτε καν του διπλανού...

Support λέει ο καθείς και εννοεί μόνο τον εαυτό του.

Μόλις πάρει τη δόση του το βουλώνει, γιατί αισθάνεται "πάλι ελεύθερος".

Κι οι άλλοι χειροκροτούν τον "επαναστάτη διασκεδαστή" και γυρίζουν στην "κανονικότητα" που τους κανόνισαν αυτοί που βαράνε τα κανόνια...

Κι είναι άκρως χορευτική μουσική τα κανόνια...

Μπάμπα μπούμπα, μπάμπα μπούμπα...

Ξεσηκώνουν τα κέφια...

Πανηγυρτζίδικος σκοπός.

Γνωστός, παραδοσιακός των παραδομένων στη μοίρα...

360 μοίρες και πάλι από την αρχή στην ίδια κανονισμένη λούπα των κανονιών...

Και βαράει κανόνι κι η ζωή η ίδια απανταχού...

Η ζωή που ποτέ δεν ζουν οι προσκυνημένοι, η ζωή που μαραζώνει στο "θα" και στην αναβολή, η ζωή που πεθαίνει στα ίδια και στα ίδια, βουλιάζοντας ματωμένη στην κινούμενη άμμο του τίποτα αυτής της χώρας.

Το τίποτα αυτής της χώρας...

Τιποτα...

Τίποτα...

Τι ποτά;;;

Τι ποτά μας ποτίζουν άραγε;;;

Αμνεζί ον δε ροκς...

Απαθί σε ψηλό κουβαδοπότηρο...

Σαπίλ σε χαμηλό με σαβουρόλ...

Σφηνάκια κίτρινη τουμπεκίλα...

Και ανάβουν τα κέφια στο μπαρ το ναυάγιο...

Στην κανονισμένη κανονικότητα των κανονιών...

Μπάμπα μπούμπα, μπάμπα μπούμπα τα κανόνια...

Ώρε κέφια, ώρε γλέντια κερνούν ποτάκια τα αφέντια...

Γιώργος Χαρατζόγλου

5555

3 σχόλια

Μου αρέσει!

Σχόλιο

πολλοί βρέθηκαν αντιμέτωποι με τη φρίκη του να πρέπει να μιλήσουν σε άλλους ανθρώπους.

 Ήταν γύρω στις 18.30 όταν ξαφνικά άρχισαν να ξεμυτούν στα μπαλκόνια οι γείτονες. Νοικοκυρές, συνταξιούχοι, δημόσιοι υπάλληλοι, μεγαλούτσικοι όλοι που συνήθως αυτή την ώρα είναι χωμένοι στις οθόνες υπολογιστών ή κινητών κι επικοινωνούν με τους εικονικούς τους φίλους. Κι οι δρόμοι άρχισαν να γεμίζουν όμως σε καμιά ώρα, λες και πήραν άδεια από τον στρατό και βγήκαν ν΄ απολαύσουν την κανονική ζωή. Πολλοί δεν κούνησαν από τη θέση τους, με την ελπίδα πως όπου να ΄ναι θα ηχήσουν οι χαρούμενες καμπάνες της επιστροφής. πατούσαν και ξαναπατούσαν το κουμπί, μπας και γίνει κάποιο θαύμα

Μια ερώτηση γεμάτη αγωνία πλανιόταν πάνω από την πόλη, τη χώρα, τον πλανήτη "Τι έγινε; Ήρθε;" Κι όσο δεν ερχόταν έσφιγγαν τα πράγματα. Άλλοι πιάσανε καυγά με το έτερο ήμισυ δια ασήμαντον αφορμήν. Άλλοι θυμήθηκαν πως το κρεβάτι δεν είναι μόνον για ύπνο και ξαναβρέθηκαν με το ταίρι τους, μεγαλούτσικοι είπαμε, μετά από μήνες, Άλλοι έψαχναν τις ειδησεογραφικές σελίδες για κάποιο νέο. Οι πιο εγκρατείς βρήκαν ευκαιρία να διαβάσουν ένα βιβλίο, να τηλεφωνήσουν σε κάποιο δικό τους, να βάλουν επιτέλους σκούπα. Άλλοι το έριξαν στο φαΐ, κάποιοι και στο ποτό.

Αρκετοί, οι πιο εθισμένοι, μπήκαν στο τουίτερ ή έφτιαξαν λογαριασμό. Καμιά ευχαρίστηση, δεν είναι το ίδιο πράγμα! Αυτοί, τα πρεζόνια ήταν για λύπηση, ιδρωμένοι με την καρδιά να χοροπηδά στο στήθος τους, στεγνό το στόμα από την αγωνία, τις μασέλες να τρίζουν από το σφίξιμο, κομμένη την ανάσα, πατούσαν και ξαναπατούσαν το κουμπί, πάνω από πέντε ώρες, μπας και γίνει κάποιο θαύμα.

Άρχισε κι η τρομολαγνεία από τα γνωστά σάιτ: Όπου να είναι πέφτει ολόκληρο το ίντερνετ. Χάκερ διαπραγματεύονται έναντι δισεκατομμυρίων τα προσωπικά δεδομένα του Μπάμπη και της Νίτσας. Εκβιαστές του διαδικτύου απειλούν να βγάλουν στη φόρα τα άπλυτα της θείας Κατίνας και του μπάρμπα Μήτσου. Στην κοινή θέα το περιεχόμενο των μηνυμάτων μας, Η γη δέχεται επίθεση εξωγήινων. Όλοι οι υπάλληλοι του φεισμπουκ ήταν εμβολιασμένοι και τα τσιπάκια τους τρέλαναν τους servers .

Γύρω στη μία επιτέλους λύθηκε το πρόβλημα κι ορμήσαμε όλοι στην αρχική σελίδα "να πάρουμε πίσω την κανονικότητα και τη ζωή μας"

Σαν πολύ αξία δεν δώσαμε στα φέισμουκ και τα ίνστραγκαμ; Σαν πολύ ανόητα δεν σπαταλούμε το χρόνο μας, λες κι είναι απεριόριστος, σε μπούρδες; 

Όταν πεθάνεις φίλε μου...

 Όταν πεθάνεις, μην ανησυχείς για το σώμα σου ... οι συγγενείς σου θα κάνουν ό, τι είναι απαραίτητο σύμφωνα με τις δυνατότητές τους.

Θα βγάλουν τα ρούχα σου,

Θα σε πλύνουν.

Θα σε ντύσουν.

Θα σε πάρουν από το σπίτι σου και θα σε μεταφέρουν στη "νέα σου διεύθυνση".

Πολλοί θα έρθουν στην κηδεία σου για να «πουν αντίο». Κάποιοι θα ακυρώσουν δεσμεύσεις και ακόμη και θα χάσουν τη δουλειά τους για να έρθουν.

Τα αντικείμενά σου, ακόμη και αυτά που δεν σου άρεσε να δανείζεις, θα πουληθούν, θα δοθούν ή θα καούν.

Τα κλειδιά σου

Τα εργαλεία σου

Τα βιβλία σου

Τα όργανα σου

Τα CD σου

Τα παπούτσια σου

Τα ρούχα σου...

Και να είσαι σίγουρος ότι

ο κόσμος θα σταματήσει να κλαίει για σένα.

Η οικονομία θα συνεχιστεί.

Στη δουλειά σου, θ' αντικατασταθεί. Κάποιος με τις ίδιες ή καλύτερες ικανότητες θα πάρει τη θέση σου.

Τα περιουσιακά σου στοιχεία θα μεταβούν στους κληρονόμους σου...

Και μην έχεις την εντύπωση ότι θα συνεχίσουν να σε αναφέρουν, να σε κρίνουν,, να ρωτούν και να επικρίνουν για τα μικρά και μεγάλα πράγματα που έκανες στη ζωή.

Άτομα που σε γνώριζαν μόνο από την εμφάνισή σου θα πουν: "Φτωχός ... ή περνούσε υπέροχα!"

Οι ειλικρινείς φίλοι σου θα κλαίνε για μερικές ώρες ή λίγες μέρες, αλλά μετά θα επιστρέψουν στο γέλιο.

Τα ζώα σου θα συνηθίσουν στον νέο κάτοχο.

Οι φωτογραφίες σου θα παραμείνουν στον τοίχο για λίγο ή θα συνεχίσουν σε κάποιο έπιπλο, αλλά στη συνέχεια θα διατηρηθούν στο κάτω μέρος ενός συρταριού.

Κάποιος άλλος θα καθίσει στον καναπέ σου και θα φάει στο τραπέζι σου.

Ο βαθύς πόνος στο σπίτι σου θα διαρκέσει μια εβδομάδα, δύο, ένα μήνα, δύο, ένα χρόνο, δύο ... Τότε θα προστεθείς στις αναμνήσεις και στη συνέχεια, η ιστορία σου τελείωσε.

Τελείωσε ανάμεσα στους ανθρώπους, τελείωσε εδώ, τελείωσε σε αυτόν τον κόσμο.

Αλλά ξεκίνησε η ιστορία σου στη νέα σου πραγματικότητα ... στη ζωή σου μετά το θάνατο.

Η ζωή σου και όλα εγκόσμια, έχασαν την αξία που είχαν.

Σώμα

Ομορφιά

Εμφάνιση

Επίθετο

Ανεση

Πίστωση

Κατάσταση

Θέση

Τραπεζικός λογαριασμός

Σπίτι

Αυτοκίνητο

Επάγγελμα

Τίτλοι

Διπλώματα

Μετάλλια

Τρόπαια

Οι φιλοι

Μέρη

Σύζυγος

Οικογένεια...

Στη νέα σου ζωή θα χρειαστείς μόνο το πνεύμα σου. Και η αξία που έχεις συγκεντρώσει εδώ θα είναι η μόνη περιουσία που θα έχεις εκεί.

Αυτή η τύχη είναι η μόνη που θα πάρεις μαζί σου και δημιουργείται κατά τη διάρκεια της περιόδου που βρίσκεσαι εδώ. Όταν ζεις μια ζωή αγάπης για τους άλλους και σε γαλήνη με τον γείτονά σου, ζυμώνεις την πνευματική σου περιουσία.

Γι 'αυτό προσπάθησε να ζήσεις πλήρως και να είσαι ευτυχισμένος ενώ βρίσκεσαι εδώ γιατί, όπως είπε ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης: "Δε θα πάρεις αυτά που έχεις από δω. Μόνο ό,τι έδωσες θα πάρεις"...

https://www.facebook.com/neapolikozanis

Απώλεια και Πένθος: Τα στάδια από τα οποία περνάμε και πώς τα διαχειριζόμαστε

Απώλεια Με τον όρο απώλεια εννοούμε τη διαδικασία κατά την οποία ένας άνθρωπος χάνει κάτι που του είναι πολύτιμο. Η απώλεια συνίσταται στα εξής: – Απώλεια της ζωής ή της υγείας ενός άλλου ατόμου, συγγενικού ή μη. Να σημειώσουμε εδώ ότι η απώλεια ενός ατόμου μπορεί να είναι πραγματική δηλ. ένας θάνατος αλλά απώλεια χαρακτηρίζεται και ένας χωρισμός όπου ένας άλλος άνθρωπος με τον οποίο είχαμε στενή σχέση (φιλική, ερωτική κλπ) παύει να υπάρχει στη ζωή μας. – Απώλεια ενός κατοικίδιου – Απώλεια της υγείας – Απώλεια της εργασίας – Απώλεια ενός πολύτιμου για εμάς αντικειμένου από το πιο μικρό και θεωρητικά ασήμαντο μέχρι τη περιουσία ή το σπίτι μας. Πένθος Φυσιολογική απόρροια της απώλειας είναι το πένθος. Το πένθος είναι η αντίδραση του ατόμου στην οριστική και αμετάκλητη απώλεια. Τόσο ο τρόπος που βιώνεται όσο και η διάρκειά του ποικίλει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Γενικά όμως υπάρχουν κάποια στάδια τα οποία αυτό ακολουθεί, τα οποία είναι τα εξής: Στάδιο 1 – Άρνηση Το άτομο αρνείται να αποδεχθεί τη νέα κατάσταση, τη νέα πραγματικότητα στη ζωή του και βρίσκεται σε κατάσταση σοκ. Το στάδιο αυτό είναι προστατευτικό τόσο για τον πενθούντα όσο και για το περιβάλλον του προκειμένου να καταφέρει να συνειδητοποιήσει αυτό που του συμβαίνει. Στάδιο 2 – Θυμός Το άτομο αισθάνεται οργή η οποία απευθύνεται είτε προς το οικείο περιβάλλον του είτε προς τον Θεό και τη μοίρα. Η αναζήτηση υπευθύνων είναι χαρακτηριστικό αυτού του σταδίου. Επίσης πρόκειται για απαραίτητο στάδιο για τη διευκόλυνση έκφρασης των συναισθημάτων. Στάδιο 3 – Διαπραγμάτευση Το άτομο στη προσπάθειά του να συνειδητοποιήσει τη νέα κατάσταση προσπαθεί να την διαπραγματευθεί, πολλές φορές ακόμα και με τον Θεό. Στάδιο 4 – Κατάθλιψη Το άτομο αποδέχεται την απώλεια. Εμφανείς αντιδράσεις εδώ είναι η απομόνωση, το κλάμα, οι διαταραχές στον ύπνο, η έλλειψη όρεξης αλλά και η ανάγκη να βρίσκεται με αγαπημένα πρόσωπα ή με άτομα που θα είναι βοηθητικά. Στάδιο 5 – Αποδοχή Το άτομο στο στάδιο αυτό αποδέχεται το μη αναστρέψιμο γεγονός και τη νέα πραγματικότητα στη ζωή του. Τυχόν προσδοκίες που υπήρχαν πρωτύτερα δίνουν τη θέση τους στην ενσωμάτωση του γεγονότος της απώλειας στη ζωή του ατόμου. Τρόποι διαχείρισης Συζήτηση Η συζήτηση και η έκφραση των συναισθημάτων βοηθάει και στη περίπτωση της απώλειας. Επίσης καλό είναι να μην αποφεύγουμε το κλάμα ως ένδειξη αδυναμίας αλλά να το αφήνουμε – όπου και όποτε είναι εφικτό – διότι είναι βοηθητικό στην έκφραση του πόνου. Ενδιαφέροντα και χόμπι Η ενασχόληση με πράγματα που μας αρέσουν είναι εξαιρετικά βοηθητική καθώς τα ενδιαφέροντα που έχουμε αλλά ακόμη και καινούργια που ενδέχεται να αποκτήσουμε προσφέρουν εκτόνωση από το άγχος και το στρες που συνοδεύουν την απώλεια. Το διάβασμα επίσης αλλά και η συγγραφή είναι ευεργετικά στην επίτευξη του ίδιου σκοπού. Άσκηση Βοηθά στην αποφόρτιση – ψυχική και πνευματική, της έντασης και της σύγχυσης που νοιώθουμε.

Φίλοι και αγαπημένα πρόσωπα Μπορούμε να αντλήσουμε στήριξη και αγάπη που την έχουμε περισσότερη ανάγκη στη δύσκολη περίοδο της βίωσης ενός πένθους. Ψυχοθεραπεία Ο ρόλος ενός καλού ψυχοθεραπευτή είναι κρίσιμος και ουσιαστικός αφ’ ενός μεν στο να στηρίξει το άτομο που πενθεί αφ’ ετέρου στο να το βοηθήσει να φέρει στην επιφάνεια και να εκφράσει όλα τα συναισθήματα που κρύβει μέσα του. Η απουσία κάθε μορφής κριτικής από πλευράς του παίζει καθοριστικό ρόλο στη διευκόλυνση έκφρασης του πενθούντα αλλά και στη διαδικασία ενσωμάτωσης κάθε θετικού αλλά και αρνητικού συναισθήματος στη νέα ζωή που το άτομο καλείται να δομήσει. Η συμβουλευτική πένθους συμβάλλει στην αναζήτηση και εξεύρεση διεξόδου και νοήματος στη ζωή του πενθούντα μέσω της ανακατασκευής της ταυτότητάς του. Αποφυγή: αποφεύγουμε στο μέτρο του δυνατού, τη κατανάλωση αλκοόλ και αντικαταθλιπτικών χαπιών καθώς ανακουφίζουν προσωρινά και μόνο από τα συμπτώματα. 4 χρήσιμες συμβουλές για να βοηθήσουμε ανθρώπους που πενθούν Πολλές φορές όταν στο οικείο μας περιβάλλον έχουμε έναν άνθρωπο που πενθεί, ερχόμαστε σε δύσκολη θέση για το πως να του συμπεριφερθούμε έτσι ώστε να είμαστε διακριτικοί, μην επιβαρύνουμε τη κατάστασή του και γιατί όχι-αν μπορούμε να είμαστε βοηθητικοί. Τέσσερις τρόποι να το πετύχουμε αυτό είναι οι εξής: Δημιουργούμε δίαυλο επικοινωνίας Σε περίπτωση που μας δείξει ότι έχει ανάγκη από επαφή και δεν προτιμά την απομόνωση, τον ρωτάμε για τον τρόπο που προτιμά. Αν τον βοηθά για παράδειγμα η τηλεφωνική επικοινωνία, η επικοινωνία μέσω μηνυμάτων ή η διά ζώσης επαφή και προσαρμοζόμαστε ανάλογα. Γινόμαστε καλοί ακροατές Τον ακούμε. Είτε είμαστε εκ φύσεως καλοί ακροατές είτε όχι, εδώ μας δίνεται η δυνατότητα να ασκήσουμε αυτές τις ικανότητες μας και να τις εξελίξουμε διότι οι άνθρωποι που βιώνουν πένθος έχουν ανάγκη να ακουστούν. Στο πλαίσιο αυτό επίσης αποφεύγουμε εκφράσεις του τύπου “ξέρω πως αισθάνεσαι”. Διότι ακόμη κι αν έχουμε βιώσει και οι ίδιοι πένθος, δεν είναι πάντοτε το ίδιο για όλους τους ανθρώπους. Ενθαρρύνουμε την αναφορά της απώλειας Δεν αποφεύγουμε να αναφέρουμε το όνομα του αποθανόντα. Αντιθέτως, το άτομο που πενθεί θέλει τις περισσότερες φορές να μιλήσει για τον άνθρωπό του, να ανακαλέσει αναμνήσεις που τον/την αφορούν, τις εμπειρίες και τα συναισθήματα που βίωσαν μαζί. Τον ενθαρρύνουμε λοιπόν χωρίς φόβο να προβεί σε περιγραφή αυτών. Προωθούμε την έκφραση των συναισθημάτων Αφήνουμε να γίνει αντιληπτό ότι μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα μαζί μας, να κλάψει αν το θελήσει, να δείξει θυμό και τα συναισθήματα που νοιώθει. Δεν αλλάζουμε συζήτηση νομίζοντας πολλές φορές ότι είναι καλύτερο για εκείνον. Το πένθος όπως αναφέραμε και παραπάνω είναι διαδικασία απαραίτητη και πρέπει να βιωθεί. Μαρία Ελευθερίου – The Mental Health Gate Βιβλιογραφία: Kubler – Ross, E. & Kessler, D. (2005). On grief and grieving: Finding the meaning of grief through the five stages of loss. New York: Scribner

«Η γνώση της Ελληνικής είναι απαραίτητο θεμέλιο υψηλής πολιτιστικής καλλιέργειας.»

Τελικά εμείς οι ΄Ελληνες, "κατοικούμε περισσότερο μια γλώσσα παρά μια χώρα". Αυτό θα συμπεράνουμε αν αφιερώσουμε λίγο περισσότερο χρόνο στη γλώσσα που μας κληροδοτήθηκε εδώ και χιλιάδες χρόνια, κι αν σκύψουμε πάνω της να αφουγκραστούμε τι έχει να μας "πει", με την ελπίδα να ανακαλύψουμε την μεγαλοσύνη της...

Οι σοφοί του κόσμου έχουν γράψει για την σπουδαιότητά της ⚫️ Κικέρων: "Ει θεοί διαλέγονται, την των Ελλήνων γλώττη χρώνται» (Εάν οι θεοί μιλούν, τότε σίγουρα χρησιμοποιούν τη γλώσσα των Ελλήνων.) ⚫️ Μαριάννα Μακ Ντόναλντ, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας: «Η γνώση της Ελληνικής είναι απαραίτητο θεμέλιο υψηλής πολιτιστικής καλλιέργειας.» ⚫️ Οδ. Ελύτης: "Μου εδόθηκε, αγαπητοί φίλοι, να γράφω σε μια γλώσσα που μιλιέται μόνον από μερικά εκατομμύρια ανθρώπων. Παρ’ όλ’ αυτά, μια γλώσσα που μιλιέται επί δυόμιση χιλιάδες χρόνια χωρίς διακοπή και μ’ ελάχιστες διαφορές.... Τη γλώσσα την ελληνική, που είναι η πιο παλιά και η πιο πλούσια γλώσσα του κόσμου.Είμαστε οι μόνοι σε όλη την Ευρώπη που έχουμε το προνόμιο να λέμε τον ουρανό ''ουρανό''και τη θάλασσα ''θάλασσα'',όπως την έλεγαν ο Όμηρος και ο Πλάτωνας πριν 2.500 χρόνια.... Εάν η γλώσσα αποτελούσε απλώς ένα μέσον επικοινωνίας, πρόβλημα δεν θα υπήρχε. Συμβαίνει όμως ν' αποτελεί και εργαλείο μαγείας και φορέα ηθικών αξιών..." Απόσπασμα από την ομιλία του ποιητή μετά τη βράβευσή του με Νόμπελ τον Νοέμβριο του 1979. ⚫️ Γκαίτε:«Άκουσα στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης το Ευαγγέλιο σε όλες τις γλώσσες. Η Ελληνική αντήχησε άστρο λαμπερό μέσα στη νύχτα.» ⚫️ Κλωντ Φοριέλ Γάλλος ιστορικός και φιλόλογος: "Η Ελληνική Γλώσσα έχει ομοιογένεια σαν τη Γερμανική, είναι όμως πιο πλούσια από αυτήν. Έχει τη σαφήνεια της Γαλλικής, έχει όμως μεγαλύτερη ακριβολογία. Είναι πιο ευλύγιστη από την Ιταλική και πολύ πιο αρμονική από την Ισπανική. Έχει δηλαδή ό,τι χρειάζεται για να θεωρηθεί η ωραιότερη γλώσσα της Ευρώπης." ⚫️ Βέρνερ Χάιζενμπεργκ Γερμανός φυσικός:"Η θητεία στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στη γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και το εννοιολογικό περιεχόμενο. ⚫️ Will Durant (Αμερικανός ιστορικός και φιλόσοφος) Το αλφάβητόν μας προήλθε εξ Ελλάδος δια της Κύμης και της Ρώμης. Η Γλώσσα μας βρίθει Ελληνικών λέξεων. Η επιστήμη μας εσφυρηλάτησε μιάν διεθνή γλώσσα διά των Ελληνικών όρων. Η γραμματική μας και η ρητορική μας, ακόμα και η στίξις και η διαίρεσις είς παραγράφους… είναι Ελληνικές εφευρέσεις. Τα λογοτεχνικά μας είδη είναι Ελληνικά – το λυρικόν, η ωδή, το ειδύλλιον, το μυθιστόρημα, η πραγματεία, η προσφώνησις, η βιογραφία, η ιστορία και προ πάντων το όραμα. Και όλες σχεδόν αυτές οι λέξεις είναι Ελληνικές.» ⚫️ Ο Γ. Σεφέρης γραφει προφητεύοντας συνάμα: Ὁ Θεὸς μᾶς χάρισε μιὰ γλῶσσα ζωντανή, εὔρωστη, πεισματάρα καὶ χαριτωμένη, ποὺ ἀντέχει ἀκόμη, μολονότι ἔχουμε ἐξαπολύσει ὅλα τὰ θεριὰ γιὰ νὰ τὴ φάνε. Ἔφαγαν ὅσο μπόρεσαν, ἀλλά ἀπομένει ἡ μαγιά, ἔτσι θὰ ἔλεγα, παραφράζοντας τὸν Μακρυγιάννη. Δὲν ξέρω πόσο θὰ βαστάξει ἀκόμη αὐτό. Ἐκείνο ποὺ ξέρω εἶναι ὅτι ἡ μαγιὰ λιγοστεύει καὶ δὲν μὲνει πιὰ καιρὸς γιὰ νὰ μένουμε ἀμέριμνοι. Δὲν εἶναι καινούργια τὰ σημεῖα ποὺ δεῖχνουν πώς, ἂν συνεχίσουμε τὸν ἲδιο δρόμο, ἂν ἀφεθούμε μοιρολατρικὰ στὴν δύναμη τῶν πραγμάτων, θὰ βρεθοῦμε στὸ τέλος μπροστὰ σε μιὰ γλῶσσα ἐξευτελισμένη, πολύσπερμη καὶ ἀσπόνδυλη. ⚫️ Μπιλ Γκέιτς, Microsoft: Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ” αυτήν δεν υπάρχουν όρια