Το γνωστότερο μνημείο του Παλαιού Νεκροταφείου της Νέας Ιωνίας Βόλου, θυμίζει την οικογενειακή τραγωδία της οικογένειας Κοντού
Εδώ και 97 χρόνια στο Παλαιό Νεκροταφείο της Νέας Ιωνίας στην περιοχή του Βόλου ή διαφορετικά, Νεκροταφείο Ταξιαρχών, βρίσκεται ένας οικογενειακός τάφος, που όμοιό του δεν έχετε ξαναδεί…
Πρόκειται για μία μαρμάρινη ταφική τραπεζαρία, που αποτελείται από τραπέζι και τρεις καρέκλες, διακοσμημένα περίτεχνα από επιδέξιους γλύπτες… Σ’ αυτόν φιλοξενούνται τα νεαρά μέλη της οικογένειας Κοντού.
Ο τάφος κατασκευάστηκε το 1900 στην Αθήνα από τους αδελφούς Κοτζαμάνη και ενώ αρχικά φιλοξενήθηκε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, το 1922 μεταφέρθηκε στο παλαιό νεκροταφείο Νέας Ιωνίας Βόλου όπου και βρίσκεται μέχρι σήμερα.
Στην πλάτη της κάθε καρέκλας υπάρχει χαραγμένο το όνομα του μέλους της οικογένειας, που είναι θαμμένο από κάτω (Κωνσταντίνος, Ελένη και Κατίνα), ενώ πάνω στο τραπέζι υπάρξουν διάφορα αντικείμενα: ανοιχτά και κλειστά βιβλία, ένας ανάγλυφος χάρτης της Ευρώπης και πιο συγκεκριμένα της Ελβετίας και μία άρπα. Στην κεντρική κολόνα κάτω από το τραπέζι έχει σκαλιστεί ένα σαμιαμίδι, που όπως λέει ο μύθος, ευθύνεται για το θάνατο της οικογένειας.
Ποια ήταν η οικογένεια Κοντού και ο μύθος που την ακολουθεί
Βρισκόμαστε τα τέλη του 19ου αιώνα, αρχές 20ου.
Ο Νικόλαος Κοντός είναι ένας από τους ισχυρότερους άνδρες στην Κεντρική Ελλάδα,
με την περιουσία του να απλώνεται από τη Ρωσία μέχρι την Ελβετία, την Αθήνα και
το Βόλο. Οι ρίζες του πήγαιναν πίσω στην Ανακασιά της Μαγνησίας, όπου και εκεί
η οικογένειά του ήταν άρχοντες.
Στα τέλη του 19ου αιώνα ο Νικόλαος Κοντός ήταν πρόξενος της Ρωσίας στην Ελλάδα –αν και άλλες πληροφορίες αναφέρουν πως ήταν πρέσβης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη Βιέννη. Οτι και να ισχύει ήταν ένας διπλωμάτης με αμύθητη περιουσία. Με τη σύζυγό του Περσεφόνη απέκτησαν πέντε παιδιά, την Ελένη, την Κατίνα, τη Θέλξη, την Αγγελική και το μοναδικό τους γιο, τον Κωνσταντίνο.
Η μοίρα όμως τους χτύπησε άσχημα. Μέσα σε δύο χρόνια πεθαίνουν τα τρία από τα πέντε. Ο μύθος που δημιουργήθηκε μετά το θάνατό τους, λέει πως ένα σαμιαμίδι έπεσε στο γάλα των παιδιών ένα πρωινό με αποτέλεσμα να δηλητηριαστούν και να πεθάνουν. Για το λόγο αυτό επιλέχθηκε ως ταφικό μνημείο η τραπεζαρία και κάτω απ’ αυτήν βρίσκεται και το σαμιαμίδι.
Η σκληρή πραγματικότητα και η αιτία θανάτου
Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική. Η αιτία θανάτου των παιδιών, που δεν πέθαναν τελικά μαζί, ήταν η φυματίωση. Η αρρώστια εκείνη την περίοδο ήταν σε έξαρση σε όλη τη χώρα. Μέσα σε 2 χρόνια ο Νικόλαος Κοντός και η Περσεφόνη κηδεύουν τα τρία παιδιά τους, τον Κωνσταντίνο, την Ελένη και την Κατίνα.
Η αρχή έγινε το 1895, όταν έχασαν το μικρό, μονάκριβο και αγαπημένο τους γιο και αδελφό, Κωνσταντίνο. Ένα χρόνο αργότερα, το 1896 πέθανε η 18χρονη Ελένη στη Γενεύη (που μάλλον είχε μεταφερθεί σε νοσοκομείο) και δεκατρείς μέρες αργότερα, χάθηκε και η δευτερότοκη κόρη τους, Κατίνα, που ήταν 16 ετών.
Μία πλούσια οικογένεια εκείνης της εποχής δυσκολεύεται να παραδεχθεί πως τα παιδιά της πέθαναν από φυματίωση. Είναι σαν να τη στιγματίζει… Σαν τη λέπρα, μία ασθένεια που πλήττει μόνο τους φτωχούς.
Ετσι, αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα μύθο. Ανέθεσαν στους διάσημους αδελφούς Κοτζαμάνη, οι οποίοι ήταν διάσημοι γλύπτες εκείνης της εποχής, τη δημιουργία του μαρμάρινου ταφικού μνημείου σε μορφή τραπεζαρίας και μαζί το σαμιαμίδι, «αποτυπώνοντας» έτσι στο μύθο τους τις τελευταίες στιγμές των παιδιών τους.
Από την Αθήνα στο Βόλο
Το 1903 ο πανίσχυρος πατέρας των άτυχων παιδιών, Νικόλας, μη αντέχοντας άλλο τον πόνο της απώλειας, απεβίωσε, αφήνοντας πίσω τη γυναίκα του με τις δύο κόρες τους, Αγγελική και Θέλξη. Η μητέρα, που πλέον είναι βυθισμένη στο πένθος της, αποφασίζει να ζήσει μόνιμα, μαζί με τα δύο παιδιά της στο Βόλο και για το λόγο αυτό, ζητά να μεταφερθεί και το ταφικό μνημείο, από το Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, στο Νεκροταφείο Ταξιαρχών.
Την ίδια ώρα έκανε δωρεά μισού εκατομμυρίου δραχμών -τεράστιου ποσού για την εποχή εκείνη- στο νοσοκομείο του Βόλου για να αντιμετωπιστεί η αρρώστια που ξεκλήρισε την οικογένειά της. Μυστήριο, ωστόσο, πλανάται γύρω από τον τρόπο με τον οποίο όλο αυτό το μαρμάρινο κατασκεύασμα μεταφέρθηκε τόσα χιλιόμετρα μέχρι να φτάσει στην Κεντρική Ελλάδα.
Σήμερα η μαρμάρινη τραπεζαρία είναι ένα από τα διασημότερα μνημεία του νεκροταφείου των Ταξιαρχών στο Βόλο και η ιστορία της οικογένειας συνεχίζει να συναρπάζει.
Σήμερα η μαρμάρινη τραπεζαρία είναι ένα από τα διασημότερα μνημεία του νεκροταφείου των Ταξιαρχών στο Βόλο και η ιστορία της οικογένειας συνεχίζει να συναρπάζει.
Το Παλαιό Νεκροταφείου της Νέας Ιωνίας Βόλου, ένα Ανοιχτό Μουσείο
Εκτός από την ταφική τραπεζαρία, στο Νεκροταφείο της Νέας Ιωνίας
βρίσκονται δεκάδες οικογενειακοί τάφοι πλούσιων οικογενειών και γλυπτά διάσημων
γλυπτών όπως του Γιαννούλη Χαλεπά, του Δημητριάδη, του Βρούτου και του
Μπονάνου. Σταμάτησε να λειτουργεί το 2000 ενώ αναμένεται να μετατραπεί σε
Ανοιχτό Μουσείο, όπως είθισται να λειτουργούν παρόμοιοι χώροι σε όλες τις ευρωπαϊκές
πόλεις.
Το κοιμητήριο χαρακτηρίστηκε ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο,
και θα μετατραπεί σε πάρκο μνήμης, ιστορίας και περιπλάνησης μέσα στον σύγχρονο
αστικό ιστό της πόλης του Βόλου. Ενας «Κήπος ιστορικής μνήμης», ένα μουσείο
γλυπτών, που αξίζει να επισκεφθείτε αν βρεθείτε στην περιοχή.
Με πληροφορίες από lifo.gr
Οι φετινές εορταστικές εκδηλώσεις της Διεθνούς Ημέρας για τη Βιοποικιλότητα επικεντρώνονται στη βιοποικιλότητα ως θεμέλιο για την τροφή και την υγεία μας και ως βασικό καταλύτη για την αλλαγή των συστημάτων διατροφής και τη βελτίωση της ανθρώπινης υγείας.
Σήμερα, έχουμε πρόσβαση σε μεγαλύτερη ποικιλία τροφίμων από τους γονείς ή τους παππούδες μας. Ωστόσο, η παγκόσμια διατροφή στο σύνολό της -ό,τι πραγματικά καταναλώνουν οι άνθρωποι- γίνεται όλο και περισσότερο ομογενοποιημένη.
Τα τελευταία 100 χρόνια, πάνω από το 90% των καλλιεργούμενων ποικιλιών έχουν εξαφανιστεί από τους αγρούς.
Οι μισές από τις φυλές πολλών κατοικίδιων ζώων έχουν χαθεί και όλα τα 17 κύρια αλιευτικά πεδία του κόσμου αλιεύονται στα όρια ή πάνω από τα όρια βιωσιμότητάς τους. Τα τοπικά συστήματα παραγωγής τροφίμων απειλούνται, συμπεριλαμβανομένων των παραδοσιακών και τοπικών γνώσεων. Με αυτή τη μείωση, η αγροτική βιοποικιλότητα εξαφανίζεται, όπως και οι βασικές γνώσεις της παραδοσιακής ιατρικής και των τοπικών τροφίμων.
Η απώλεια της ποικιλίας στη διατροφή συνδέεται άμεσα με ασθένειες ή παράγοντες κινδύνου για την υγεία, όπως ο διαβήτης, η παχυσαρκία και ο υποσιτισμός, και έχει άμεσο αντίκτυπο στη διαθεσιμότητα παραδοσιακών φαρμάκων.
Μία πρόσφατη έκθεση (report into the impact of humans on nature) δείχνει ότι ένα εκατομμύριο είδη ζώων και φυτών απειλούνται τώρα με εξαφάνιση σε όλο τον κόσμο. Η έκθεση αυτή περιλαμβάνει το έργο 400 εμπειρογνωμόνων από 50 χώρες, συντονισμένο από την Πλατφόρμα Διακυβερνητικής Επιστημονικής Πολιτικής για τη Βιοποικιλότητα και τις Υπηρεσίες Οικοσυστημάτων (IPBES).
Η βιοποικιλότητα σε όλο τον κόσμο μειώνεται με ταχύτητα που δεν είχε παρατηρηθεί ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία και οι ανάγκες μας για όλο και περισσότερα τρόφιμα και ενέργεια είναι οι κύριες αιτίες. Από τις μέλισσες που επικονιάζουν τις καλλιέργειές μας, στα δάση και τους υγροτόπους που συγκρατούν τα νερά των πλημμυρών, οι άνθρωποι υποβαθμίζουμε τα στοιχεία της βιοποικιλότητας που υποστηρίζουν τις κοινωνίες μας και ανατρέπουμε τις ισορροπίες που ρυθμίζουν τη ζωή στη Γη, με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Αυτές οι τάσεις μπορούν να σταματήσουν. Θα χρειαστεί, ωστόσο, ριζική αλλαγή σε κάθε πτυχή του τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι αλληλεπιδρούμε με τη φύση, ώστε να προφυλάξουμε και να διατηρήσουμε την πολύτιμη φυσική μας κληρονομιά. Χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε ότι η πραγματική αξία της βιοποικιλότητας είναι ανυπολόγιστη. Είναι αναγκαία για την ίδια την ύπαρξή μας.
*Η Δρ. Έλενα Χατζηχαραλάμπους είναι Υπεύθυνη Βιοποικιλότητας του Ελληνικού Κέντρου Βιοτόπων-Υγροτόπων (ΕΚΒΥ)
greenagenda.gr
Follow us