Λιαντίνης: Είμαστε ένας λαός χωρίς ταυτότητα

«Λάβε τη σύγχρονη Ελλάδα σαν ποσότητα και σαν ποιότητα, για να μιλήσουμε με «κατηγορίες». Κι έλα να μας περιγράψεις τι βλέπεις. Σαν ποσότητα πρώτα. Αν αντικρύσουμε τον πληθυσμό της γης σε κλίμακα μικρογραφική ένα προς πέντε εκατομμύρια, 1 : 5 x 10(στην 6η), θα βρούμε πως ο πληθυσμός του πλανήτη μας είναι ένα χωριό από χίλιους κατοίκους.

Ανάμεσα σ' αυτούς τους χίλιους οι Έλληνες είμαστε δύο άνθρωποι, που τρεκλοπατάμε και αρκουδίζουμε μέσα στο πλήθος. Ζαλισμένοι και φουκαράδες ξετρέχουνε να συναντηθούν μεταξύ τους. Αν τα καταφέρουν να μη σκυλοφαγωθούν, ζητούν να συνεννοηθούν με τους άλλους. Σε μια γλώσσα που δε μιλιέται, και σε μια γραφή που δε διαβάζεται. Λίγο μουστάκι, λίγο πρικοιούλι, χρώμα τέτζερη αγάνωτου, ζουνάρι, βέλεσι, φούντα, κι αμάν αμάν. Σερβιτόροι και αγωγιάτες όλοι μας. Και κακοί σαράφηδες του μάρμαρου, του ήλιου, και της θάλασσας. Σαν ποιότητα ύστερα. Είμαστε ένας λαός χωρίς ταυτότητα. Με μια ιστορία που ο ίδιος τη νομίζει λαμπρή. Και απορεί, πώς και δεν πέφτουν οι ξένοι ξεροί μπροστά στο μεγαλείο της. Οι ξένοι όμως, σαν συλλογιούνται την ελληνική ιστορία, την αρχαία εννοώ, γιατί για τη νέα δεν έχουν ακούσει, και βάλουν απέναντί της εμάς τους νεοέλληνες, φέρνουν στο μυαλό τους άλλες παραστάσεις. Φέρνουν στο μυαλό τους κάποιους καμηλιέρηδες που περπατούν στο Καρνάκ και στη Γκίζα. Τι σχέση ημπορεί νά 'χουν, συλλογιούνται, ετούτοι οι φελλάχοι του Μισιριού σήμερα με τους αρχαίους Φαραώ, και το βασιλικό ήθος των πυραμίδων τους; Την ίδια σχέση βρίσκουν οι ξένοι στους σημερινούς Έλληνες με τους αρχαίους. Οι θεωρίες των διάφορων Φαλμεράυερ έχουν περάσει στους φράγκους. Εμείς θέλουμε να πιστεύουμε ότι τους αποσβολώσαμε με τους ιστορικούς, τους γλωσσολόγους, και τους λαογράφους μας. Λάθος. Κρύβουμε το κεφάλι με το λιανό μας δάχτυλο. Και βέβαια. Πώς μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού ο μέγας γλωσσολόγος Γ. Χατζιδάκις έλεγε αυτά που έλεγε, -ορθά- κι από την άλλη έβριζε το Σολωμό μας αγράμματο, και τη γλώσσα του σκύβαλα και μαλλιαρά μαλλιά; Σχέση με τους αρχαίους Έλληνες έχουμε εμείς, λένε οι Γάλλοι, οι Εγγλέζοι και οι Γερμανοί. Εμείς, που τους ανακαλύψαμε, τους αναστυλώσαμε, τους εξηγήσαμε. Για τους ευρωπαίους οι νεοέλληνες είμαστε μια δράκα ανθρώπων απρόσωπη, ανάμεσα σε βαλκανιλίκι*, τουρκολογιά και αράπηδες. Είμαστε οι ορτοντόξ. Με το ρούσικο τυπικό στη γραφή, με τους κουμπέδες και τους τρούλλους πάνω από τα σπίτια των χωριών μας, με ακτινογραφίες σωμάτων και σκουληκόμορφες φιγούρες αγίων στους τοίχους των εκκλησιών. Οι ευρωπαίοι βλέπουνε τους πολιτικούς μας να ψηφίζουν στη Βουλή να μπει το «ορθόδοξος» στην ευρωπαϊκή μας ταυτότητα, κατά τη διαταγή των παπάδων, και κοιτάνε ανακατωμένοι και ναυτιάζοντας κατά το θεοκρατικό Ιράν και τους Αγιατολάχους. Τέτοιοι οι βουλευτές μας, ακόμη και της Αριστεράς. «Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλεπταί (sic) εκατάστρεψαν το έθνος». Έτσι γράφει ο Παπαδιαμάντης.**» ------------------------ * Η λέξη Balkanisierung (Βαλκάνια) για τους γερμανούς σημαίνει την εθνική ανακατωσούρα. Ένα μωσαϊκό από μικροκρατίδια που δεν ξεχωρίζεις το ένα από το άλλο. ** Βλ. το διήγημα του Παπαδιαμάντη "Αποκριάτικη νυχτιά". Τρεις είναι σήμερα οι πληγές που πεθαίνουν την Ελλάδα, όπως η πανούκλα εσάρωνε τη Θήβα στην εποχή του ανίδεου Οιδίποδα. Οι πολιτικοί, οι δάσκαλοι, και οι δημοσιογράφοι με όλα τα ιδιωτικά Media. Πρόκειται για τρεις ορδές συφοράς, που είναι να παλουκώνεις τη μία και να πατταλεύεις την άλλη. Οι δάσκαλοι βέβαια είναι περισσότερο θύματα, παρά θύτες. Γιατί επί γενεές τώρα έχουν γίνει τα ακούσια όργανα μιας πονηρής θρησκευτικής και πολιτικής οδηγίας, που καταστάθηκε παράδοση, και δεν αλλάζει με τίποτα πια. Δημήτρης Λιαντίνης, Γκέμμα Αναρτήθηκε από geo pi

Γιατί πιστεύουμε στα παραφυσικά φαινόμενα; Ένας ψυχολόγος εξηγεί

Πιστεύετε στα παραφυσικά φαινόμενα; Ως ερευνητής ψυχολόγος, είμαι εκπαιδευμένος να είμαι επιφυλακτικός. Όσο και να θέλω να πιστέψω σε υπερφυσικά φαινόμενα, γνωρίζω ότι οι έρευνες δεν υποστηρίζουν την ύπαρξη νοητικής τηλεπάθειας, μαντικών ικανοτήτων, τηλεμεταφοράς ή φαντασμάτων. Συχνά, αυτό που πιστεύουμε ότι είναι παραφυσικό, προκαλείται στην πραγματικότητα από φυσικά φαινόμενα.

Δεν είμαι εδώ για να σας πω τι να πιστεύετε – κάποιοι από τους φίλους και την οικογένειά μου πιστεύουν στα φαντάσματα, στην αστρολογία και στη μαντεία – αλλά αυτό που με ανησυχεί είναι όταν οι άνθρωποι αγνοούν φυσικές, συχνά ψυχολογικές εξηγήσεις για συμβάντα και αμέσως πιστεύουν στο υπερφυσικό. Ακόμα χειρότερα, είναι η επιθυμία μας να πιστεύουμε στο υπερφυσικό που μας κάνει θύματα κάποιων ανθρώπων, και χρειάζεται να μπορούμε να τους αντικρούσουμε. Αφού λοιπόν η επιστήμη μας λέει ότι τα υπερφυσικά φαινόμενα δεν είναι αληθινά, γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν σε αυτά; Μέρος του λόγου είναι οι γνωσιακές προκαταλήψεις που μας ξεγελούν. Η «εκ των υστέρων» πλάνη Είχατε ποτέ ένα προαίσθημα ότι κάτι θα συμβεί; Ας πούμε ότι κάποιος από την οικογένειά σας θα αρρωστήσει και λίγες μέρες μετά μαθαίνετε ότι ο πατέρας σας έχει πνευμονία. Τότε λέτε στον εαυτό σας «Το ήξερα!». Είναι αυτό απόδειξη ότι έχετε μαντικές ικανότητες ή είναι μια πλάνη; Η «εκ των υστέρων» πλάνη είναι η ανθρώπινη τάση να πιστεύουμε ότι γνωρίζαμε κάτι πριν συμβεί, αλλά το αναγνωρίζουμε μόνο μετά από μια τέτοια σύμπτωση. Αυτή η πλάνη μας κάνει να σκεφτούμε ότι μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον. Προκατάληψη επιβεβαίωσης Έχετε ποτέ πάει σε έναν μελλοντολόγο ή έχετε δει κάποιον που να διαβάζει σκέψεις; Φαίνεται να έχουν κάποια υπερφυσική ικανότητα να μαθαίνει για εμάς και για το μέλλον μας. Ο μάντης μας λέει ότι θα γνωρίσουμε έναν «ψηλό, μελαχρινό άνδρα» και λίγες μέρες αργότερα γνωρίζουμε έναν τέτοιο άνθρωπο. Η πραγματικότητα είναι ότι η πλάνη επιβεβαίωσης μας κάνει να πιστεύουμε στη μελλοντολογία λόγω της τάσης μας να αναζητάμε πληροφορίες που επιβεβαιώνουν τις αρχικές μας πεποιθήσεις (ότι θα γνωρίσουμε κάποιον ψηλό, μελαχρινό) και αγνοούμε τις μη επιβεβαιωτικές πληροφορίες (όλες τις άλλες μας γνωριμίες εκείνων των ημερών). Συσχέτιση και αιτιότητα Πρόκειται για μια προκατάληψη που συμβαίνει όταν πράγματα φαινομενικά άσχετα συμβαίνουν μαζί. Η προκατάληψη αυτή τείνει να κάνει μια αιτιώδη σύνδεση, πιστεύοντας ότι το ένα πράγμα προκάλεσε στην πραγματικότητα το άλλο. Για παράδειγμα, διαβάζουμε μια αστρολογική πρόβλεψη που μας λέει ότι θα έρθουν δύσκολες μέρες και ύστερα όντως άσχημα πράγματα μας συμβαίνουν. Νομίζουμε ότι αυτά τα δύο συνδέονται, αν και δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους και έτσι ενδυναμώνεται η πεποίθησή μας στην αστρολογία. Αυτές οι προκαταλήψεις λειτουργούν μαζί και συνδυαστικά ώστε να πιστέψουμε σε υπερφυσικά φαινόμενα, αν και η συστηματική έρευνα επαναλαμβάνει ότι δεν υπάρχουν. Ronald E. Riggio, Ph.D., ψυχολόγος

ΞΕΚΙΝΗΣΕ το ΤΕΛΟΣ τού ΚΟΣΜΟΥ;

Είναι πλέον ορατή η παγκόσμια συνωμοσία …της πανδημίας !!!

Τα διεθνή ΜΜΕ και τα social media πρόδωσαν τους λαούς !!! Τι σχέση έχει το Ολοκαύτωμα με το lockdown; Πού οδηγούνται οι συνωμότες; Το Ολοκαύτωμα ήταν η μεγαλύτερη απάτη στην ανθρώπινη ιστορία …Ήταν το μεγάλο «κόλπο» των Σιωνιστών. Δημιούργησε εκείνες τις συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού, οι οποίες επέτρεψαν στους Εβραίους να γίνουν μέσα σε λίγες δεκαετίες ο πιο «πετυχημένος» λαός στον κόσμο …Πώς δεν θα γινόταν οι πιο «πετυχημένοι; …Ποιος δεν μπορεί να γίνει πλούσιος, αν γνωρίζει από την προηγούμενη ημέρα τους κερδοφόρους «αριθμούς» τού ΛΟΤΤΟ; Αυτό ακριβώς συνέβη με τους Εβραίους, οι οποίοι υπερείχαν όλων των υπολοίπων μέσα σε όλες τις κοινωνίες. Ως «θύματα» απολάμβαναν τεράστιες αποζημιώσεις, προνομιούχες χρηματοδοτήσεις, απαλλαγή φορολογίας και προστασία δραστηριοτήτων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη τού Δυτικού Κόσμου. Κανένας ανταγωνισμός δεν μπορούσε να σταθεί απέναντί τους …Με όλα τα «μέσα» στη διάθεσή τους, «σάρωναν» όλους τους χώρους τής οικονομίας. Απολαμβάνοντας μια πρωτοφανή προστασία, άρχισαν να παίρνουν στα χέρια τους όλα εκείνα τα «εργαλεία», τα οποία συνδέουν την εξουσία με την οικονομία και με την κακή τους χρήση μπορούν να παραμορφώσουν το σύνολο της κοινωνικής και οικονομικής λειτουργίας. Έχοντας εξειδικευτεί στην εθνική τους «κλάψα», επιχειρούσαν πράγματα, τα οποία κανένας άλλος λαός δεν θα τολμούσε. Με «φτηνά» —λόγω προνομίων— χρήματα αγόραζαν τα πάντα. Για πρώτη φορά στην ιστορία, χρήμα (FED, τράπεζες), ενέργεια (πετρέλαιο, αραβικά καθεστώτα), πληροφορία (δημοσιογραφικά Networks, Social media, Hollywood) και «τρομοκρατία» (τρομοκρατικές οργανώσεις, Antifa, BLM) κλπ. ελέγχονταν από το ίδιο κέντρο …και από τον ίδιο λαό. Όποιος αντιδρούσε, έπαιρνε την «ταμπέλα» τού Αντισιωνιστή και τον «κατασπάραζαν» —είτε πνευματικά είτε βιολογικά— οι ίδιοι με τα δικά τους «εργαλεία». Μέχρι το 1999 το πεινασμένο γυφταριό τού 1945 είχε μετατραπεί σε παγκόσμια Elite και έλεγχε τα πάντα. Τότε αποφάσισαν τον νικηφόρο ενδοχριστιανικό τους «πόλεμο» να τον κάνουν Παγκόσμιο. Όταν ο Γκρίνσπαν κήρυξε τον «πόλεμο» στους λαούς με το φτηνό χρήμα, όλοι γνώριζαν το πού θα κατέληγε το παιχνίδι αυτό …Όλοι γνώριζαν ότι θα συγκεντρώνονταν το παγκόσμιο χρήμα στις δικές τους χρηματιστηριακές και χρηματοοικονομικές «φούσκες» και εκεί θα γίνονταν όλοι οι πλούσιοι του κόσμου «όμηροί» τους. Θα μετέτρεπαν την παγκόσμια οικονομία σε ένα παιχνίδι απληστίας τύπου Monopoly, που, ακόμα και τα παιδιά γνωρίζουν ότι, σε αυτό το παιχνίδι «νικά» πάντα ο Τραπεζίτης …Αυτός, ο οποίος τυπώνει το χρήμα είναι, ο νικητής …και αυτοί ήταν οι Σιωνιστές. Οι Σιωνιστές, οι οποίοι είχαν εκμεταλλευτεί το Ολοκαύτωμα —και πλέον έλεγχαν τον Δυτικό Κόσμο—, θα επιτίθονταν με τους ίδιους όρους στον υπόλοιπο κόσμο. Μέσα σε 20 χρόνια ο Παγκόσμιος χώρος είχε ομογενοποιηθεί …όπως ο χριστιανικός. Αυτό, το οποίο ξεκίνησε ως τραπεζικό παιχνίδι μιας «πυραμίδας» που έγινε παγκόσμια «φούσκα», έγινε η σημερινή Παγκοσμιοποίηση και βέβαια η Πανθρησκεία την οποία ευαγγελίζονται. Αυτό είναι που προσπαθούν να επιβάλουν τώρα, γιατί δεν μπορούν να επιβιώσουν διαφορετικά ως παγκόσμιοι και υπερεθνικοί παράγοντες με μια συγκεκριμένη εθνική και θρησκευτική ταυτότητα. Γι’ αυτόν τον λόγο «ανακατεύουν» λαούς και θρησκείες. Αυτό το κάνουν, για να μπορούν να περνούν «απαρατήρητοι» μέσα σε όλα τα κράτη …Αυτό, το οποίο κατάφεραν στις πολυεθνικές και πολυθρησκευτικές ΗΠΑ των μεταναστών, θέλησαν να το «μεταφέρουν» σε ολόκληρο τον κόσμο …Οι λίγοι μεγιστάνες και εθνικά και θρησκευτικά διαφορετικοί τής εβραϊκής Elite να «ανακατεύονται» και άρα να «κρύβονται» πίσω από τους πολλούς φτωχούς τής πρωτοφανούς πολυεθνικής και πολυθρησκευτικής λαθρομετανάστευσης. Θεωρώντας πως έφτασαν στο τέλος τού σχεδιασμού, επιχειρούν πλέον να γίνουν και πρακτικά οι ιδιοκτήτες τού Πλανήτη. Το σημερινό lockdown και η πανδημία τού Κορονοϊού αποτελούν τη φυσική συνέχεια του Ολοκαυτώματος και του «πυροβολισμού» τού Γκρίνσπαν. Ολόκληρος ο σχεδιασμός τους βασίζεται σε αυτόν τον «ιό» και βέβαια στο εκ των προτέρων υπάρχον «εμβόλιό» του …Με το lockdown θέλησαν πρωταρχικά να κρύψουν τη μεγάλη «ληστεία» των ΗΠΑ, η οποία θα τους επέτρεπε να «απογειωθούν» …Με τον τρόμο τής πανδημίας προσπαθούν να επιβάλουν μια νέα παγκόσμια και ενιαία φασιστική νομοθεσία, η οποία δεν θα επιτρέπει σε κανέναν να αντιδρά και να τους αμφισβητεί. Έχοντας εκ των προτέρων και το «εμβόλιο» για τον δικό τους «ιό», θεώρησαν πως, μόλις τελείωνε ο σχεδιασμός τους, θα μπορούσαν να κάνουν ένα νέο restart …Άλλη μία εφαρμογή τής γνωστής εβραϊκής νοοτροπίας …Τη δική τους «πανδημία», η οποία θα τους έκανε βαθύπλουτους, θα τη «νικούσαν» με το αζημίωτο …Οι λαοί καί θα τους ευγνωμονούσαν σαν «σωτήρες» καί θα τους πλήρωναν ταυτόχρονα ! Αυτό είναι το μεγάλο «κόλπο», το οποίο βέβαια —όπως όλα τα «κόλπα»— εμπεριέχει και την έννοια του ρίσκου γι’ αυτόν που το επιχειρεί. Αυτό είναι που βλέπουμε τώρα, γνωρίζοντας εκ των προτέρων το τέλος του. Μέσα στην «αντάρα» τού lockdown, ρευστοποίησαν τον πλούτο τής παγκόσμιας χρηματιστηριακής «φούσκας» και τώρα πλέον «αγοράζουν», στην κυριολεξία, τον Πλανήτη …Με μια πρωτοφανή στην παγκόσμια οικονομική ιστορία «ρευστότητα» —των πολλών χιλιάδων δις— σαρώνουν τα πάντα …Μετά από μια πρωτοφανή αλλαγή των εθνικών νόμων, σαρώνουν τα πάντα …Εθνικά και θρησκευτικά ξένοι οι ίδιοι αγοράζουν τις πατρίδες των λαών. Σε έναν Πλανήτη, όπου οι πάντες είναι βυθισμένοι στα χρέη και προσπαθούν να σωθούν ξεπουλώντας το απολύτως απαξιωμένο κεφάλαιό τους, οι Σιωνιστές εμφανίζονται και αγοράζουν τα πάντα. Εδώ βρίσκεται το ρίσκο, και το ρίσκο αυτό τώρα θ’ αρχίσει να φαίνεται. Τώρα, που ανέβηκαν μόνοι τους —και με απάτη— στην «κορυφή» τού Κόσμου, θα δουν ότι δεν είναι μόνοι τους …Εκεί θα συναντήσουν Αυτόν που δεν πρέπει, και αυτό δεν θα τους αρέσει …Θα τους γκρεμίσει από την κορυφή και θα τους στείλει εκεί όπου τους άφησε όταν Τον πρωτοσυνάντησαν …Θα τους στείλει στην έρημο να περιμένουν το Μάννα για να επιβιώσουν …Θα βιώσουν αυτό, το οποίο πάντα εύχονταν στους εχθρούς τους …Θα χάσουν τα ΠΑΝΤΑ, τώρα, που τα απέκτησαν ΟΛΑ …Η μεγαλύτερη απάτη στην ιστορία τού κόσμου είναι θέμα χρόνου ν’ αποκαλυφθεί …και να τιμωρηθεί ανάλογα. Οι θεομπαίχτες, οι οποίοι αδίκησαν όσο κανείς άλλος το ανθρώπινο είδος, είναι θέμα χρόνου να τιμωρηθούν !!! Όποιος έχει «μάτια», ήδη βλέπει τα «άλογα» τού «Φαραώ» να αχνοφαίνονται στον «ορίζοντα» της ιστορίας …Τα «άλογα» της Αποκάλυψης βρίσκονται «πίσω» τους …Το ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ τώρα ξεκινά !!! πηγή

«Τα σώματά μας θα χαθούν… από μας θα μείνει αυτό το “σε αγαπώ” που σου ψιθύρισα στις ώρες τις πιο κρυφές» | Ν. Εγγονόπουλος

Ο έρωτας.

Η μεγαλύτερη επανάσταση. Προϋποθέτει αρετή και τόλμη, σαν την ελευθερία. Μαζί πάνε αυτοί οι ταξιδιώτες. Μόνο μία ελεύθερη ψυχή μπορεί να τολμήσει να ερωτευτεί πραγματικά. Ελευθερία…Το μόνο που χρειάζεται για να εισέλθεις στον Παράδεισο. Ελεύθερος να είσαι. Πίσω απ’ τα πέπλα να βλέπεις. Να έχεις καθαρή συνείδηση. Στην εποχή μας ο έρωτας ξεψυχάει. Γέμισε ο τόπος φοβισμένους ανθρώπους. Ανθρώπους που στραπατσάρουν τον Έρωτα για να χωρέσει στις μικρές ψυχές τους. Τον κόβουν κομματάκια, τον ακρωτηριάζουν κι ύστερα αναρωτιούνται γιατί πονάει να είσαι ερωτευμένος. Πολύ φθηνή τώρα είναι η απομίμηση και αφήνει πικρά συναισθήματα. Μισοτελειωμένα έργα τέχνης που αποπνέουν μελαγχολία και ήττα. Άλλοι είναι όμως οι κανόνες σ’ αυτό το παιχνίδι. Θαρραλέος πρέπει να είσαι και μεγαλόψυχος. Να βουτήξεις στο κενό με την ελπίδα να βγάλεις φτερά. Αλλά αλίμονο. Έρωτας σήμερα σημαίνει συμβιβασμός και συμφέρον. Σημαίνει εκμετάλλευση και ανταγωνισμός. Σημαίνει παιχνίδι εξουσίας. Ο αποπροσανατολισμός είναι πλήρης. Αντί για λουλούδια, καρφιά. Αντί για όμορφα λόγια, κριτική. Αντί για άνευ όρων αποδοχή, εγωισμός. Αν θεωρήσουμε ότι είμαστε κομμάτια ενός παζλ, που βρίσκοντας το έτερον ήμισυ ολοκληρώνουμε την εικόνα, τότε θα αντιληφθούμε πόσο μεγάλη ευθύνη έχουμε για την τελική απεικόνιση. Διότι μόνο όταν αναλάβεις όλη την ευθύνη να κάνεις εσένα αλλά και τον άλλο ευτυχισμένο, μόνο τότε καταλαβαίνεις τι θα πει Έρωτας. Όταν δώσεις με ανιδιοτέλεια. Όταν παραδοθείς με αθωότητα. Όταν τολμήσεις να πεις σ’ αγαπώ. Όταν τολμήσεις να είσαι ρομαντικός μέσα σε μία χυδαία εποχή. Ο Έρωτας είναι η μεγαλύτερη επανάσταση… «Τα σώματά μας θα χαθούν, θα σβήσουν, από μας θα μείνει μέχρι της συντελείας των αιώνων αυτό το “σε αγαπώ” που σου ψιθύρισα στις ώρες τις πιο κρυφές» Νίκος Εγγονόπουλος, 1910-1985

Η σκοτεινή πλευρά του διαδικτύου

Ρώτησαν κάποτε τον Βόλφγκανγκ Γκέτε, τον μεγάλο Γερμανό ρομαντικό ποιητή, αν η ζωή του ήταν ευτυχισμένη. Η απάντηση: «Βέβαια, έζησα μια ζωή πολύ ευτυχισμένη, αλλά δεν θυμάμαι να έχω περάσει έστω και μία μόνο βδομάδα ευτυχίας». Το μήνυμα που περιέχεται στην απάντηση είναι πολύ σαφές: η ευτυχία δεν βρίσκεται στην απαλλαγή από προβλήματα, αλλά στη χαρά να ξεπερνάμε τα προβλήματα. Το να αντιμετωπίζουμε προβλήματα και να τα λύνουμε με τη δράση, τη φαντασία και την αποφασιστικότητά μας είναι το μυστικό μιας ευτυχισμένης ζωής. Το μήνυμα που μας άφησε ο Γκέτε είναι σαφές και, κατά τη γνώμη μου, όλα τα νέα τεχνολογικά εργαλεία, συνοδευόμενα από τη συνεχή αναζήτηση ευκολιών και ανέσεων, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να τον δικαιώνουν. Ακόμη και σήμερα, οι κοινωνιολογικές έρευνες για την ευτυχία των προσώπων αποκαλύπτουν τα ίδια ποσοστά υποκειμένων που ισχυρίζονται ότι δεν είναι ικανοποιημένα. Η συνολική ποσότητα δυσθυμίας δεν φαίνεται να έχει μειωθεί με την έλευση της ψηφιακής εποχής. Το διαδίκτυο μας προσφέρει μια πρωτόγνωρη ποσότητα δυνατοτήτων, επιτρέποντας σε όποιον έχει μια μικροσκοπική ηλεκτρονική συσκευή στην τσέπη του να διαθέτει πρόσβαση σε απέραντη γνώση, σε κάθε τόπο και σε απευθείας σύνδεση. Αυτό το απίστευτο θαύμα της τεχνολογίας, όπως και πολλά άλλα, έχει μια σκοτεινή πλευρά. Όταν ήμουν νέος, όπως και τόσοι άλλοι συγκαιρινοί μου, νόμιζα ότι αυτό που μας εμπόδιζε να υλοποιήσουμε κάθε επιθυμία μας ήταν η έλλειψη γνώσης. Σήμερα, αν θέσω ένα ερώτημα στο Google, πολύ πιθανά ο αριθμός των απαντήσεων που θα μου δοθούν θα υπερβαίνει τα δύο ή τρία εκατομμύρια· πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα μπορέσω ποτέ να τις διαβάσω όλες ή έστω να φανταστώ το περιεχόμενό τους. Αν προηγούμενα το πρόβλημα ήταν η έλλειψη γνώσης, σήμερα είναι η υπεραφθονία της. Για να το πούμε απλά: είναι αδύνατο να καταπιεί κανείς, να χωνέψει και να αφομοιώσει αυτή την πελώρια ποσότητα πληροφοριών. Και αυτό το πράγμα μας τρομάζει εξίσου. Μια άλλη παράπλευρη ζημιά, που αξίζει τον κόπο να αναφέρουμε, είναι η απώλεια της ικανότητας να σκεφτόμαστε μακρόπνοα. Έχουμε όλο και λιγότερη υπομονή, μολονότι γνωρίζουμε ότι, για να πετύχουμε μεγάλους στόχους, πρέπει να ξέρουμε να περιμένουμε. Καθώς προχωράμε, πρέπει να ξεπερνάμε τα εμπόδια που συναντάμε· εμπόδια που δεν είχαμε προβλέψει και που γι’ αυτό μας αιφνιδιάζουν, περιπλέκουν τα σχέδιά μας και παρεμβάλλονται ανάμεσα σε μας και την επιτυχία. Σήμερα θέλουμε τα πάντα και αμέσως, αναζητώντας μια άμεση ικανοποίηση. Όταν η σύνδεση με το διαδίκτυο είναι αργή, νιώθω αμέσως απογοήτευση και οργή. Δεν είμαι πλέον ικανός να περιμένω και κάθε στιγμή που περνάει μου φαίνεται σπαταλημένη. Μια άλλη αξιοσημείωτη παράπλευρη ζημιά είναι η απώλεια της ικανότητας να αποθηκεύουμε πληροφορίες στον νου μας. Είμαστε όλο και λιγότερο ικανοί να αφομοιώνουμε τη γνώση και να τη διατηρούμε στη μνήμη μας και ο λόγος είναι κατεξοχήν πρακτικός. Σήμερα οι πληροφορίες είναι περισσότερο διαθέσιμες από όσο υπήρξαν οποτεδήποτε άλλοτε. Για να βρούμε μια σημαντική πληροφορία, δεν χρειάζεται πλέον να μελετήσουμε εκατοντάδες ή χιλιάδες βιβλία στη βιβλιοθήκη. Δεν χρειάζεται ούτε καν να πάμε στη βιβλιοθήκη για να συμβουλευτούμε ένα βιβλίο. Μπορούμε να κάνουμε τις έρευνές μας καθισμένοι άνετα στον καναπέ του σπιτιού μας. Τελικά δεν οφείλουμε πλέον να φορτώνουμε το φτωχό μας μυαλό με πληροφορίες, που σήμερα είναι όλο και περισσότερο διαθέσιμες ή μπορούμε να τις συμβουλευτούμε σε κάποιον server. Αυτές οι πληροφορίες όμως, καθώς βρίσκονται σε έναν τόπο διαφορετικό από το μυαλό μας, δεν φιλτράρονται από τη σκέψη μας. Δεν περνούν μια περίοδο «επώασης» ούτε αναπτύσσονται μέσα μας. Ετσι, εμείς δεν τις επεξεργαζόμαστε ούτε συνειδητά ούτε ασυνείδητα. Εγώ συχνά, μετά από αυτή τη διαδικασία «επώασης», ξυπνώ με μια πλήρη και ολοκληρωμένη φράση στον νου μου, ακόμη και αν δεν ψάχνω συνειδητά την απάντηση σε κάποιο συγκεκριμένο ερώτημα. Ξαφνικά, η απάντηση μου έρχεται στον νου, σαν να φιλτραρίστηκε με ώσμωση από το ασυνείδητο στη συνείδησή μου. Ο νους εργάζεται, ανακυκλώνει δεδομένα και πληροφορίες, ακόμη και αν εμείς δεν το συνειδητοποιούμε. Όταν όμως οι πληροφορίες που προορίζονται για τον εγκέφαλό μας παραμένουν στους servers, το πιο σημαντικό όργανό μας μένει χωρίς υλικό προς επεξεργασία. 'Ενας αυξανόμενος αριθμός ψυχολόγων φοβάται ότι μακροπρόθεσμα αυτό το φαινόμενο θα έχει αρνητική επίπτωση στην ανθρώπινη δημιουργικότητα. Σε τελική ανάλυση, η δημιουργικότητα έγκειται στο να κάνουμε συνθέσεις, να αναδιατυπώνουμε και να αναδιατάσσουμε τις διάσπαρτες, διάχυτες και ανάκατες πληροφορίες που βρίσκονται ήδη κάπου στο νευρικό μας σύστημα. Διάφορες έρευνες οδήγησαν στην ανακάλυψη ότι, μεταξύ των πιο απρόβλεπτων, απροσδόκητων και ισχυρών επιπτώσεών του, το διαδίκτυο ωθεί τους πιο επίμονους χρήστες του να περνούν τον περισσότερο χρόνο τους με πρόσωπα που συμμερίζονται τις ίδιες γνώμες. Το διαδίκτυο δημιουργεί το ισοδύναμο μιας κλειστής κοινότητας (ή gated community) για όποιον έχει στη διάθεσή του έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή. Μια gated community δεν είναι παρά ένας αποκλειστικός τόπος στον οποίο πληρώνει κάποιος μια περιουσία για να αγοράσει ένα διαμέρισμα σε μια συνοικία προστατευόμενη από φρουρές ασφαλείας. Μόνον τα πρόσωπα που έχουν προσκληθεί ή έχουν την άδεια των κατοίκων μπορούν να μπουν. Το θέλγητρο αυτών των κοινοτήτων είναι ότι μας δίνουν τη δυνατότητα να ζούμε μαζί με πρόσωπα όμοια με μας. Ζώντας σε μια κοινότητα αυτού του τύπου, δεν διατρέχουμε τον κίνδυνο να καυγαδίζουμε με τον γείτονα, να συγκρουόμαστε μαζί του για πολιτικά, ιδεολογικά ή όποια άλλα θέματα. Χάρη στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, σήμερα μπορούμε να πετύχουμε το ίδιο θαυμαστό αποτέλεσμα, χωρίς να χρειάζεται να αγοράσουμε ένα πολύ ακριβό διαμέρισμα σε μια gated community. Όταν πέφτουμε σε μια σελίδα στο διαδίκτυο που εκφράζει μια ιδέα αντίθετη από τη δική μας, που δεν μας αρέσει ή δεν τη συμμεριζόμαστε, αντί να σκεφτούμε τους λόγους που οδήγησαν στη διατύπωσή της -αναμφίβολα κάθε ιδέα είναι καρπός ενός συλλογισμού- ή και να σκεφτούμε θέσεις και επιχειρήματα για να υποστηρίξουμε τη δική μας άποψη και να αντικρούσουμε την άλλη, περιοριζόμαστε στο να πατήσουμε το πλήκτρο «cancel» και να περάσουμε στην επόμενη σελίδα. Ουσιαστικά, στη διάρκεια των εφτάμισι ωρών που περνάμε καθημερινά στο διαδίκτυο, θα μπορούσαμε να μη συναντήσουμε κανέναν διαφορετικό από μας. Αν ο κόσμος online είναι εξ ορισμού ομόψυχος, όταν διακόπτουμε τη σύνδεση η κατάσταση γίνεται ριζικά διαφορετική, ποικιλόμορφη και ετερογενής. Τα πρόσωπα συγκρούονται, έχουν ιδέες διαφορετικές και μερικές φορές ασυμβίβαστες μεταξύ τους. Στην ουσία, ο κόσμος offline, από την ίδια του τη φύση, βασίζεται στη σύγκρουση. Ορισμένοι σκέφτονται όπως εμείς, άλλοι διαφωνούν ολικά με μας και εμείς, από τη μεριά μας, αποστρεφόμαστε και απορρίπτουμε τις ιδέες άλλων. Είμαστε προορισμένοι να ζούμε σε αυτόν τον κόσμο. Αναρτήθηκε από geo pi

η ζωή έχει αγριέψει..

 

Evangello Anagnos

Πρίν λίγες μέρες παιδιά,πέρασα από ένα συνοικιακό μπακάλικο,να ψωνίσω λίγα πράγματα. Ενα μαγαζί αυθεντικό,"αλλά παλιά",γεμάτο υπέροχες μυρωδιές από το παρελθόν ! Αυτά που πήρα τελικά ήταν δυό σακούλες όλο κι όλο,τα φόρτωσα στο αμάξι κι έφυγα.Παρκάρω λοιπόν στο σπίτι μου και...."ντριιιιν" το κινητό. Ηταν ο Μανωλιός ο φίλος μου,γείτονας, χρόνια τώρα, Τα σπίτια μας το ένα απέναντι στο άλλο. <<Τσακίσου ρε,μου λέει,έλα πάνω να πιούμε ρατσές...τώρα ακούς;>> <<η κυρά έχει φτιάσει και χοχλιούς>> τι να πώ εγώ..όχι;;;δεν υπάρχει περίπτωση..έχει δυό καραραμπίνες ο κρητήκαρος και κάτι χέρια σαν φτιάρια οικοδομής! Αφήνω λοιπόν τις σακούλες στο αμάξι μου,στο κάθισμα του συνοδηγού, κλειδώνω και χτυπάω το κουδούνι τους. Είπαμε τις μαλακίες μας,γελάσαμε,τα τσούξαμε. Οι καημένοι οι χοχλοί, παρκάρανε στο στομάχι μας, αφήνοντας το "σπιτάκι" τους σε βαθιά πιατέλα σαν κρατήρας. Πέρασε η ώρα όμορφα, ώσπου ο Μορφέας άρχισε να μας χτυπά την πλάτη...νυστάξαμε βλέπεις. Σηκώθηκα, τους ευχαρίστησα, ασπαστήκαμε είπα και τις καληνύχτες μου κι έφυγα. Διέσχισα τον δρόμο και πλησιάζω το αμάξι να πάρω τις σακούλες. Ξεράθηκα. Το τζάμι σπασμένο και οι σακούλες είχαν βγάλει φτερά από...κόνδορα. Οι ρατσές του Μανωλιού,άρχισαν να βγαίνουν από τα μάτια μου, (εγκεφαλικό σκέφτηκα),η καρδιά μου άρχισε να χορεύει σαν τα κωλομέρια από τις Βραζιλιάνες στο Ρίο,τα πόδια μου δεν με κρατούσαν. Ανοιξα την πίσω πόρτα του αυτοκινήτου και κάθισα να συνέλθω. Τελικά ρε μάγκες,με συνέφερε η λογική! Είπα μέσα μου <<κι αν ήταν φτωχαδάκια; Μπατίρια ρε παιδί μου και δεν είχαν τίποτα να φάνε;;>>Δε πάνε στο διάολο και οι σακούλες...χαλάλι τους...το ίδιο θα έκανα και γώ αν πείναγα...το τζάμι ποιος πληρώνει τώρα. Υ.Γ. φιλαράκια ΠΡΟΣΟΧΗ, η ζωή έχει αγριέψει..

Φρίντριχ Νίτσε: Η αγάπη επιθυμεί, ο φόβος αποφεύγει

 

Απατηλό και όμως βάσιμο

Όταν βαδίζει κανείς στο χείλος μιας αβύσσου η διασχίζει ένα βαθύ ποτάμι πάνω σε μια σανίδα, χρειάζεσαι μια κουπαστή,, όχι για να κρατηθεί απ' αυτήν (γιατί τότε θα κατέρρεε μαζί του), αλλά για να δημιουργήσει για το μάτι την παράσταση της ασφάλειας.

Παρόμοια, όταν είμαστε νέοι χρειαζόμαστε ανθρώπους, που μας προφέρουν ασύνειδα την υπηρεσία αυτής της κουπαστής. Είναι αλήθεια ότι δεν θα μας βοηθούσαν, αν βρισκόμασταν πραγματικά σε μεγάλο κίνδυνο και θέλαμε να στηριχτούμε πάνω τους. Αλλά μας δίνουν την καθησυχαστική αίσθηση ότι υπάρχει ασφάλεια κοντά( για παράδειγμα, πατέρες, δάσκαλοι, φίλοι, που όλοι γενικά τους ξέρουμε).

Μαθαίνοντας να αγαπάμε

Πρέπει να μαθαίνουμε να αγαπάμε, να μαθαίνουμε να μαστέ ευγενικοί, κι αυτό από την πιο μικρή ηλικία μας, αν η εκπαίδευση και η τύχη δεν μας δώσουν καμιά ευκαιρία για την άσκηση αυτών των αισθημάτων, η ψυχή μας θα γίνει στεγνή και ανίκανη να καταλάβει εκείνες τις τρυφερές επινοήσεις των ανθρώπων που αγαπούν. Παρόμοια, πρέπει να διδάσκεται και να θρέφεται το μίσος, αν θέλει κανείς να γίνει καλός σ' αυτό: αλλιώς το σπέρμα του μίσους θα απονεκρωθεί κι αυτό.

Τα ερείπια ως διακόσμηση

Άνθρωποι που περνούν από πολλές πνευματικές αλλαγές, διατηρούν ορισμένες απόψεις και συνήθειες από παλιότερα στάδια, τις οποίες εισάγουν ύστερα στο νέο τους σκέπτεσθαι και δραν, σαν ένα κομμάτι ανεξήγητης αρχαιότητας και γκρίζας τοιχοποιίας, συχνά για στολίδι της όλης περιοχής.

Αγάπη και σεβασμός

Η αγάπη επιθυμεί, ο φόβος αποφεύγει. Γι αυτόν τον λόγο, είναι αδύνατο, τουλάχιστον στο ίδιο χρονικό διάστημα, να απολαμβάνει κανείς και την αγάπη και τον σεβασμό του ίδιου προσώπου. Γιατί ο άνθρωπος που σέβεται έναν άλλο, αναγνωρίζει τη δύναμή του, δηλαδή τη φοβάται: η κατάστασή του είναι εκείνη του γεμάτου σεβασμού φόβου. Η αγάπη όμως δεν αναγνωρίζει καμιά δύναμη, τίποτε που διαχωρίζει, ανεβάζει, κατατάσσει πιο πάνω ή πιο κάτω. Επειδή η αγάπη δεν σέβεται οι φιλόδοξοι άνθρωποι αποφεύγουν με πείσμα είτε κρυφά είτε φανερά ,να αγαπηθούν από άλλους.

Φρίντριχ Νίτσε, Ανθρώπινο, πάρα πολύ ανθρώπινο

Σχέση που δεν σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, είναι λάθος σχέση

Ο έρωτας, αυτός ο φτερωτός θεός που με τα βέλη του ψάχνει καρδιές να ενώσει, μπορεί να αποδειχθεί σωτήριος για την ψυχή ενός άνθρωπος ή ακόμη και μοιραίος.

Έρωτας είναι αυτός, έχει λογική; Τις περισσότερες φορές όχι. Χτυπάει καρδιές και τις παρασύρει να φέρονται αλλοπρόσαλλα, τις ανεβάζει στα ουράνια ή τις ρίχνει στα τάρταρα ανάλογα με τα κέφια και την διάθεσή του. Ο έρωτας όμως είναι ένα συναίσθημα υπέροχο, σαν μυρωδιά ανοιξιάτικων λουλουδιών, σαν την επιδερμίδα ενός βρέφους που μυρίζει πούδρα και κρέμα βανίλια. Ο Έρωτας τρελαίνει, ο έρωτας ανασταίνει μα ποτέ ποτέ δεν πρέπει σε κάνει χειρότερο άνθρωπο. Ο ερωτευμένος άνθρωπος ξεκινάει την μέρα του με υπέροχα συναισθήματα τα οποία αλλάζουν την συμπεριφορά του προς το καλύτερο. Αισθάνεται ηρεμία και γαλήνη. Οτιδήποτε του συμβεί στους άλλους τομείς της ζωής του, σαν ένα καράβι που πέρασε από μεγάλη φουρτούνα κι αναζητά ένα λιμάνι να αράξει έτσι και αυτός αναζητά την αγκαλιά του συντρόφου να κρυφτεί, να νιώσει ηρεμία και γαλήνη. Ο έρωτας δεν προβληματίζει αλλά είναι εκεί να σε ακούσει, να σου βρει λύση , να σε παρηγορήσει. Ο έρωτας δεν σε φορτώνει με επιπρόσθετα προβλήματα που κάνουν ασφυκτική την καθημερινότητά σου αλλά σε ανακουφίζει. Ο έρωτας δεν σε εξαντλεί πνευματικά αλλά σου δίνει δύναμη και κουράγιο. Πόσο δύσκολο στις μέρες μας να βρει κάποιος το σωστό ταίρι και πόσο δυσκολότερο ακόμη να το κρατήσει. Υποκριτές γύρω μας πολλοί, λειτουργούν σαν αρπακτικά έτοιμα να πάρουν αυτό που θέλουν και να πετάξουν μακριά, αφήνοντάς μας άδειους, κενούς. «Πώς θα ξέρω ότι είμαι στην σωστή σχέση ; Πώς θα ξέρω ότι αξίζει τον κόπο ο άνθρωπος που είμαι μαζί του;» , αναρωτιέσαι. Η απάντηση είναι απλή. Πρέπει να περιλαμβάνει όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω. Σχέση που δεν σε κάνει καλύτερο άνθρωπο είναι μια λάθος σχέση, είναι μια φυλακή και εσύ καταδικασμένος να ζεις ισόβια στην δυστυχία και την μιζέρια. Αν συνειδητοποιήσεις ότι μέρα με την μέρα βουλιάζεις σε συναισθήματα αρνητικά ξεσπώντας σε κοντινούς σου ανθρώπους, κάτι δεν πάει καλά. Η σχέση σου σε φθείρει και εσύ με την σειρά σου φθείρεις ασυναίσθητα τους άλλους. Η επιλογή είναι στο χέρι σου. Έχεις το θάρρος να πετάξεις, να βγεις από την φυλακή ή θα ζήσεις ισόβια σε μια κατάσταση που μόνο τοξική μπορεί να χαρακτηριστεί; Αναρτήθηκε από geo pi

Γκάι Φωκς: Η ζωή του αληθινού Anonymous, που πολέμησε την εξουσία, βασανίστηκε και διαμελίστηκε

31 Ιανουαρίου 1606. Τα μέλη της Συνωμοσίας της Πυρίτιδας μαζί με τον εμπνευστή της Γκάι Φωκς , οδηγούνται στην αγχόνη και κατόπιν διαμελίζονται για παραδειγματισμό. Το χρονικό της συνωμοτικής δράσης

Στη Βρετανία, ο προτεστάντης Βασιλιάς Ιάκωβος Α’, ασκούσε την εξουσία με τρόπο βίαιο και τυραννικό. Οι μαζικές εκτελέσεις, οι κατασχέσεις περιουσιών και οι εκδιώξεις από τα αξιώματα, αποτελούσαν μια οδυνηρή πραγματικότητα για τους Καθολικούς. Ένας Άγγλος στρατιώτης από το Γιορκ, ο Γκάι Φωκς, ανέλαβε την οργάνωση μιας ομάδας Καθολικών, που στόχο είχε τη δημιουργία επανάστασης σε ολόκληρη την Αγγλία. Το εγχείρημά του Φωκς στηριζόταν στη θεωρία του Ντόμινο. Ευελπιστούσε πως η πυροδότηση μιας σειράς έκρυθμων γεγονότων στο Λονδίνο θα δημιουργούσε χάος και αναρχία, που θα εξαπλώνονταν σε όλη την επικράτεια και με τη βοήθεια του καθολικού στέμματος της Ισπανίας, θα γινόταν εφικτή η ανατροπή της Μοναρχίας, επιφέροντας ταυτόχρονα ένα καίριο χτύπημα στον Προτεσταντισμό. Το σχέδιό του ήταν απλό. Θα ανατίναζε μαζί με τους συντρόφους του το Παλάτι του Γουέστμινστερ, γνωστό και ως Σπίτι του Κοινοβουλίου, δολοφονώντας το Βασιλιά Ιάκωβο Α’, τη βασιλική οικογένεια, τους βουλευτές και όσα μέλη της αριστοκρατίας και της προτεσταντικής εκκλησίας θα παρευρίσκονταν εκεί. Η επόμενη μέρα θα ήταν χωρίς την παραδοσιακή ελίτ. Για το σκοπό αυτό, ο Γκάι Φωκς και οι συνωμότες του νοίκιασαν το Δεκέμβριο του 1604 ένα κελάρι που έφτανε μέχρι το υπόγειο του κτιρίου της Βουλής και άρχισαν να το γεμίζουν με βαρέλια γεμάτα μπαρούτι, τα οποία έκρυβαν κάτω από σωρούς από κάρβουνα. Ως τον Μάρτιο του επόμενου έτους, το κελάρι είχε μετατραπεί σε μπαρουταποθήκη, αριθμώντας 36 βαρέλια με πυρίτιδα. Η ευκαιρία για την εκτέλεση του ριψοκίνδυνου τολμήματος δόθηκε όταν γνωστοποιήθηκε ότι στις 5 Νοεμβρίου του 1605, ο βασιλιάς Ιάκωβος και σύσσωμη η πολιτική ηγεσία της χώρας, θα παρευρίσκονταν σε μια διευρυμένη συνέλευση της Βουλής των Λόρδων και της Βουλής των Κοινοτήτων. Το μοιραίο λάθος Ωστόσο, κάθε συνωμοσία που δεν τηρεί τους συνωμοτικούς κανόνες είναι καταδικασμένη.Την παραμονή του χτυπήματος στο Κοινοβούλιο, ένας από τους συνωμότες, ο Φράνσις Τρίσμαν, θεώρησε ορθό να στείλει μία επιστολή στον καθολικό βουλευτή και γαμπρό του, Λόρδο Μόντιγκλ, προειδοποιώντας τον να μη παρευρεθεί στη συνεδρίαση της επόμενης μέρας. Η επιστολή αυτή προβλημάτισε τον Λόρδο, που έσπευσε να ενημερώσει την κυβέρνηση. Λέγεται μάλιστα πως για τις υπηρεσίες του αυτές στο Στέμμα, έλαβε αργότερα 700 χρυσές λίρες. Αμέσως διενεργήθηκαν έρευνες στις υπόγειες σήραγγες κάτω από τη Βουλή και ως τις πρώτες πρωινές ώρες, οι αρχές ανακάλυψαν το κελάρι και συνέλαβαν επ’ αυτοφώρω τον Γκάι Φωκς. Αν και παραδέχτηκε από την πρώτη στιγμή την πρόθεσή του να ανατινάξει το Κοινοβούλιο, ο Φοκς βασανίστηκε σκληρά για να μαρτυρήσει τα ονόματα και των υπολοίπων συνωμοτών. Σε ένα από τα βασανιστήρια μάλιστα, τον έδεσαν σε ένα κρεβάτι χειροπόδαρα με δερμάτινα λουριά και τον τραβούσαν μέχρι να κοπούν οι μύες και να εξαρθρωθούν τα άκρα του. Αρχικά η απάντηση του Φωκς στους βασανιστές του ήταν ένα πλατύ χαμόγελο, γεγονός που αιτιολογεί και τη γελαστή έκφραση που έχει η λευκή μάσκα που τον απεικονίζει σήμερα, έπειτα όμως «έσπασε». Η άλλη εκδοχή είναι ότι τον σημάδεψαν με τέτοιο τρόπο που φαινόταν να γελάει συνέχεια. Σύντομα πραγματοποιήθηκαν 11 ακόμη συλλήψεις, στις οποίες ο βασιλιάς φρόντισε να συμπεριλάβει ανάμεσα στους υπαίτιους και άλλους πολιτικούς εχθρούς του. Οι «Συνωμότες της Πυρίτιδας», όπως έμειναν στην ιστορία, δικάστηκαν στις 27 Ιανουαρίου και καταδικάσθηκαν σε θάνατο.Απέναντι από το κτίριο που σκόπευαν να ανατινάξουν στήθηκε μια εξέδρα και ένας, ένας απαγχονίζονταν και διαμελίζονταν. Τελευταίος προς εκτέλεση έμεινε ο Φωκς, ο οποίος όμως κατά τη μεταφορά του στην εξέδρα, μην έχοντας τον έλεγχο των άκρων του από τα βασανιστήρια, γλίστρησε και έπεσε με το κεφάλι. Ο θάνατος ήταν ακαριαίος και ο Βασιλιάς ενοχλημένος, διέταξε να κατακρεουργηθεί το σώμα του και να αποσταλούν τα κομμάτια απ’ άκρη σε άκρη σε όλο το βασίλειο, για να υποδηλώνουν την «τύχη των προδοτών». Μάλιστα, από το ίδιο έτος καθιέρωσε την 5η Νοεμβρίου, ημέρα εορτασμού της σωτηρίας του και επικράτησης της Μοναρχίας. Σήμερα η γιορτή είναι γνωστή με την ονομασία «Νύχτα του Γκάι Φωκς». Κατά τον εορτασμό της, πλήθος πυροτεχνημάτων φωτίζουν τον ουρανό, ενώ συνηθίζεται σε όλη την επικράτεια της Βρετανίας να καίγονται ομοιώματα του Γκάι Φωκς.Αυτά ντύνονταν πάντα με περίεργα ρούχα και με τα χρόνια η λέξη «Guy», πέρασε στην Αγγλική αργκό για να χαρακτηρίσει όσους συνήθιζαν να κυκλοφορούν με παρεμφερή ρούχα. Πλέον χρησιμοποιείται ως προσφώνηση του «παλιόφιλου». Κατά τη διάρκεια των εορταστικών εκδηλώσεων τα παιδιά κυκλοφορούν φορώντας τη μάσκα με τη μορφή του Φωκς, ενώ μικροί και μεγάλοι σιγοψιθυρίζουν στιχάκια της εποχής: «Remember, remember, the fifth of November The Gunpowder treason and plot! For I see no reason why the gunpowder treason Should ever be forgot» Η Συνωμοσία της Πυρίτιδας και η απειλή της ζωής του Βασιλιά ενέπνευσαν τον Ουίλιαμ Σαίξπηρ για το έργο «Μάκβεθ». Ήταν ο ίδιος ο θρύλος του Γκάι Φωκς που αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για το κόμικ των Άλαν Μουρ και Ντέιβιντ Λοιντ, «V for Vendetta» με κεντρικό ήρωα τον μυστηριώδη V, που κρύβει το πρόσωπό του πίσω από μια μάσκα του Γκάι Φωκς . Διασκευή αυτού του κόμικ αποτελεί και η ομώνυμη ταινία του 2005, με τους Ούγκο Γουέιβινγκ και τη Νάταλι Πόρτμαν. Φόρο τιμής στον Γκάι Φοκς απέδωσε και ο Τζον Λένον, στο άλμπουμ του 1970 John Lennon/Plastic Ono Band, χρησιμοποιώντας λίγο πριν ακουστεί μία έκρηξη, στον τελευταίο στίχο του τραγουδιού «Remember», τον στίχο «Remember, remember, the 5th of November». Σήμερα η μορφή του Γκάι Φωκς , έχοντας ξεπεράσει τον χαρακτηρισμό του προδότη που του αποδόθηκε τα πρώτα χρόνια μετά την αποτυχημένη απόπειρα κατά της Μοναρχίας, αποτελεί σύμβολο αγωνιστικότητας εναντίον κάθε είδους εξουσίας και καταπίεσης. Στην Αθήνα κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων στη μνήμη της δολοφονίας του Α. Γρηγορόπουλου, κάνει πάντα την εμφάνισή του το εξής σύνθημα :«Remember, remember, the 6th of December»… Πάραυτα, ο Γκάι Φοκς, ίσως παραμένει ο μόνος άνθρωπος που μπήκε ποτέ σε Κοινοβούλιο έχοντας ειλικρινείς προθέσεις… Πηγή:www.athensfinest.com