Παρασκευή 15 Μαΐου 2015

Πέθανε ο θρύλος των μπλουζ Β.Β. King Σε ηλικία 89 ετών - «Εφυγε» στον ύπνο του, στο σπίτι του στο Λας Βέγκας

Πέθανε σε ηλικία 89 ετών ο θρύλος των μπλουζ B.B. King. Στα τέλη Απριλίου είχε νοσηλευτεί σε νοσοκομείο του Λας Βέγκας. Το τελευταίο διάστημα αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας. Από την δεκαετία του ' 80 είχε διαγνωστεί με διαβήτη Τύπου 2. Όπως δήλωσε ο δικηγόρος του, Μπρεντ Μπράισον, στο Associated Press, ο B.B. King πέθανε στον ύπνο του, στο σπίτι του στο Λας Βέγκας. Ο Riley B. King, γνωστός σαν B. B. King (Μπι Μπι Κινγκ) γεννήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 1925. Ηταν αμερικανός κιθαρίστας και τραγουδοποιός, από τους πιο γνωστούς μουσικούς της μπλουζ στον κόσμο. Σήμα κατατεθέν του B. B. King ήταν η κιθάρα με το προσωνύμιο Lucille, μια «ειδικής κατασκευής» Gibson που ξεκίνησε να χρησιμοποιεί τη δεκαετία του 1950. Με το πέρασμα των χρόνων πέρασαν διάφορες «Lucille» από τα χέρια του, αλλά ουσιαστικά ήταν το ίδιο μοντέλο κιθάρας προσαρμοσμένο στις ανάγκες του καλλιτέχνη. Τη δεκαετία του 1950 αναδείχθηκε σε ένα από τα πιο σημαντικά ονόματα της R&B μουσικής, θέση στην οποία οδηγήθηκε από τις επιτυχίες: You Know I Love You, Woke Up This Morning, Please Love Me, When My Heart Beats like a Hammer, Whole Lotta Love, You Upset Me Baby, Every Day I Have the Blues, Sneakin Around, Ten Long Years, Bad Luck, Sweet Little angel , On My Word of Honor, και Please Accept My Love. Τεράστια ήταν επίσης η επιτυχία που γνώρισε όταν έκανε το άνοιγμα στις συναυλίες της περιοδείας των Rolling Stones το 1969. Η επιτυχία του Κινγκ συνεχίστηκε τη δεκαετία του '70, ενώ από το 1951 έως και το 1985 εμφανίστηκε στον πίνακα των charts του Billboard για την R&B 74 φορές. Τις δεκαετίες που ακολούθησαν ('80, '90 και του 2000) ηχογραφούσε ολοένα και λιγότερα νέα τραγούδια, καθώς είχε επιλέξει να αφιερωθεί σε εμφανίσεις σε τηλεοπτικές εκπομπές, κινηματογραφικές ταινίες αλλά και ζωντανές εμφανίσεις, οι οποίες μετρούσαν 300 νύχτες κάθε χρόνο. Το 1988 συνεργάστηκε με τους U2 στο άλμπουμ Rattle and Hum με το σινγκλ When Love Comes To Town. Επίσης, το 2000 συνεργάστηκε με τον κιθαρίστα Έρικ Κλάπτον για την ηχογράφηση του Riding With the King. Το 2006, σε ηλικία 80 ετών, έπαιξε στο Hallam Arena του Σέφιλντ, στο πλαίσιο της αποχαιρετιστήριας περιοδείας του στην Ευρώπη. Σε αυτή τη συναυλία συνεργάστηκε με τον Γκάρι Μουρ, με τον οποίο είχε και παλαιότερα συνεργαστεί για το τραγούδι Since I Met You Baby. Η περιοδεία ολοκληρώθηκε στις 4 Απριλίου 2006 στο Στάδιο Γουέμπλεϊ. Είχε άδεια πιλότου, ήταν γνωστός τζογαδόρος και χορτοφάγος, δεν έπινε ποτέ αλκοόλ ούτε κάπνιζε.
http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=704203

Πέμπτη 30 Απριλίου 2015

Ζητιάνευα στο δρόμο με το παιδί μου κι έτσι έμαθα να εκτιμώ την κάθε μέρα

Ζητιάνευα στο δρόμο με το παιδί μου κι έτσι έμαθα να εκτιμώ την κάθε μέρα

Μου αρέσει πολύ η σελίδα σας και σας ευχαριστώ που μου κρατάτε συντροφιά. Θέλω να σας διηγηθώ και εγώ τη δική μου ιστορία. Πως βρέθηκα από τη μια μέρα στην άλλη στο δρόμο με ένα παιδί, πώς ζητιάνευα για 1 χρόνο μαζί με το παιδί μου και πώς εκτίμησα αυτά που έχω σήμερα.Έχασα τους γονείς μου σε τροχαίο όταν ήμουν 14 και ανέλαβε να με μεγαλώσει η θεία μου, αδερφή της μητέρας μου. Δυστυχώς δίπλα της έχασα όλη μου την εφηβεία, τις παρέες και την ανεμελιά γιατί κάθε μέρα μετά το σχολείο με υποχρέωνε να τη βοηθάω με την επιχείρηση της (είχε φούρνο) και όταν γυρνούσα αργά το βράδυ στο σπίτι έπρεπε να διαβάζω. Για τη θεία μου ήμουν ένας τσάμπα υπάλληλος και τίποτα άλλο. Με τα ίδια ρούχα πήγα να μείνω σπίτι της και με τα ίδια έφυγα όταν παντρεύτηκα. Μόλις ενηλικιώθηκα, γαντζώθηκα από τον πρώτο άντρα που βρήκα μπροστά μου για να κάνω την οικογένεια που δεν είχα. Και ευτυχώς στάθηκα τυχερή αλλά και πολύ άτυχη.Ήταν 20 χρόνια μεγαλύτερος. Εγώ 19 αυτός 39. Μου φερόταν καλά με φρόντιζε και με αγαπούσε. Ήταν σπάνιος άνθρωπος ο άντρας μου αλλά με σάπιους συγγενείς. Ήμασταν μαζί 2 χρόνια και στο σπίτι έμενε και η μητέρα του. Μια μέρα ήρθε η αστυνομία και μας είπαν πως σκοτώθηκε σε τροχαίο. Μετά από μια βδομάδα η μάνα του και ο αδερφός της με πέταξαν έξω μαζί με το παιδί. Δεν πρόλαβα καλά καλά να τον κλάψω. Ο γιος μου ήταν τότε 7 μηνών.Αμέσως έτρεξα στη θεία μου αλλά δεν με δέχτηκε γιατί δεν ήθελε να έχει μπλεξίματα με τη μάνα του και το σόι του. Φίλους δεν είχα ούτε άλλους συγγενείς. Πήγα σε έναν ξενώνα γυναικών και ζήτησα να κοιμηθώ εκεί. Μου είπαν πως μπορούσαν να με φιλοξενήσουν μόνο για εκείνο το βράδυ γιατί υπήρχαν άλλες γυναίκες με μεγαλύτερη ανάγκη. Έκατσα εκείνο το βράδυ και την επόμενη μέρα πήρα το παιδί και πήγα να βρω δουλειά. Ένα μήνα έψαχνα δουλειά αλλά όταν μου ζητούσαν να δηλώσω διεύθυνση και δεν δήλωνα, καταλάβαιναν και φοβόντουσαν να με πάρουν. Ένα μήνα κοιμόμουν πότε χαριστικά στον ξενώνα γιατί η υπεύθυνη συμπάθησε το γιο μου, πότε στα παγκάκια και πότε σε εισόδους πολυκατοικιών ώστε αν γινόταν κάτι να χτυπούσα τα κουδούνια.Η πείνα σε οδηγεί να κάνεις πράγματα που ποτέ δεν πίστευες πως θα έκανες. Όλα πέρασαν από το μυαλό μου για να ζήσουμε, μέχρι και η πορνεία. Πολλοί με πλησίασαν για να κάνω διάφορα αλλά όποτε τύχαινα σε τέτοια περιστατικά, έφευγα και άλλαζα περιοχή για λίγο. Δεν άντεξα χωρίς δουλειά και φαγητό και άρχισα να ζητιανεύω. Στα τρένα, στα φανάρια, παντού. Έβγαζα 500-1000 δραχμές τη μέρα και το απόγευμα πήγαινα στο σούπερ μάρκετ και έπαιρνα γάλα, ψωμί και πάνες του παιδιού. Καμιά φορά δεν έβγαζα και τίποτα. Πολλές νύχτες έκλαψα για τον άντρα μου και πολλές μέρες εκεί που άπλωνα το χέρι σκεφτόμουν πώς θα ήταν η ζωή μου αν δεν πέθαινε. Αν το παιδί μου θα είχε κρεβατάκι όπως τα άλλα παιδιά αν θα είχε παιχνίδια και ρούχα.Έζησα την απόλυτη ζεστασιά από ανθρώπους που με έβλεπαν με το παιδί και μου έφερναν ρουχαλάκια, φαγητά, γλυκά. Ένας κύριος, μου άφησε μια μέρα ένα ολόκληρο χιλιάρικο. Έζησα και την απόλυτη ταπείνωση όμως από ανθρώπους που αντί για κέρματα άφηναν στα χέρια μου προφυλακτικά, τσίχλες, χαρτομάντηλα λερωμένα. Στην αρχή έκλαιγα, σιγά σιγά συνήθισα. Καμιά φορά όταν ήταν γιορτές και μου έδιναν παραπάνω λεφτά, πήγαινα σε ξενοδοχείο και μέναμε με το παιδί 1-2 μέρες να κάνουμε ένα μπάνιο και να κοιμηθούμε σε ζεστό πάπλωμα. Για εμάς αυτές ήταν οι διακοπές μας.Με τον καιρό η ντροπή ξεπεράστηκε και η ζητιανιά έγινε η καθημερινότητα μου. Δεν θα ξεχάσω μια μέρα, ήταν η μέρα που έπαιρναν οι ηλικιωμένοι τις συντάξεις και είχα πάει από το πρωί να ζητιανέψω έξω από μια τράπεζα, που είδα τη θεία μου και γύρισα τη πλάτη μου για να μη με δει και με γνωρίσει. Πάντα φοβόμουν μήπως πέσω πάνω σε γνωστό ή μη μου φέρουν τη πρόνοια και μου πάρουν το παιδί γι αυτό άλλαζα συχνά περιοχές. Ο γιος μου έμαθε να περπατάει στο δρόμο και τις πρώτες του λέξεις στο δρόμο τις είπε.Τα Χριστούγεννα του 1996 το μαρτύριό μας πήρε τέλος. Η υπεύθυνη του ξενώνα μου είπε ότι η θεία της χρειαζόταν μια γυναίκα να την περιποιείται γιατί αυτή που είχαν, ήθελε να βγει σε σύνταξη. Από το δρόμο βρέθηκα ξανά σε σπίτι με κρεβάτι, με μπάνιο, με ζεστασιά. Τον πρώτο καιρό έπαθα κλειστοφοβία ένιωθα πως όλα με πλακώναν γιατί είχα μάθει να είμαι έξω. Είχα όμως φαγητό, δουλειά και σπίτι για το παιδί. Η θεία της έγινε η θεία και η μητέρα που δεν είχα ποτέ. Ήταν ένας σπάνιος άνθρωπος που αγκάλιασε και εμένα και το παιδί μου σαν να μας γνώριζε χρόνια.Όταν πέθανε μου άφησε ένα διαμέρισμα λίγο παρακάτω και πήγα και έμεινα με το παιδί μου. Μου έκανε εντύπωση που ενώ η μητέρα του άντρα μου έκανε τα πάντα για να με πετάξει έξω , οι συγγενείς μιας άγνωστης δεν μου είπαν ποτέ τίποτα που μου άφηνε κληρονομιά. Ακόμα κλαίω από ευγνωμοσύνη και την ευχαριστώ που με βοήθησε να σταθώ στα πόδια μου. Από τότε δεν ξαναβγήκα στο δρόμο. Καθάριζα σπίτια και σκάλες, δούλεψα και σε σούπερ μάρκετ για να ζήσουμε αλλά είχα μια στέγη. Ο γιος μου είναι σήμερα 21 χρονών φοιτητής και ευτυχώς δεν θυμάται τα χρόνια που μέναμε στο δρόμο. Δεν του έχω πει τίποτα γιατί δεν θέλω να τον στενοχωρήσω, δεν έχει σημασία πια. Τώρα είμαστε καλά.Έμαθα έτσι με τον πιο άγριο τρόπο, να εκτιμώ τη κάθε μέρα. Τη φέτα το ψωμί, τα 50 λεπτα του ευρώ, το ρεύμα στη λάμπα μου, τον καφέ στο φλιτζάνι μου, τα τραγουδάκια μου στο ράδιο. Και όταν βλέπω άνθρωπο να ζητιανεύει του δίνω και τη ψυχή μου. Γιατί ξέρω πως είναι να νιώθεις ότι στην πατάνε…

Αφήγηση ιστορίας μιας αναγνώστριας της σελίδας singleparent.gr

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2015

Νόαμ Τσόμσκι ~ Η βιομηχανία κατασκευής υπηκόων (Ολόκληρο βιβλίο)

Στο συναρπαστικό αυτό βιβλίο, ο συγγραφέας, μέσο μιας πληθώρας ντοκουμέντων, καταρρίπτει τον μύθο των ανεξάρτητων ΜΜΕ, τα οποία η προπαγάνδα θέλει θεματοφύλακες της ελευθερίας του λόγου και της δημοκρατίας, ενώ δεν είναι παρά ένας μηχανισμός ελέγχου της σκέψεως, στην υπηρεσία των συμφερόντων του κράτους και των μεγάλων εταιρειών...

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2015

Κατεβάστε δωρεάν ελληνικές γραμματοσειρές

2013
Η αναζήτηση για δωρεάν γραμματοσειρές μπορεί εύκολα να σας οδηγήσει σε αρκετά αποτελέσματα. Αυτό που είναι ιδιαίτερα δυσεύρετο όμως, είναι οι καλές δωρεάν ελληνικές γραμματοσειρές, ειδικά όταν οι απαιτήσεις σας είναι κάπως πιο συγκεκριμένες. Το Aka-Acid είναι ένας εξαιρετικά χρήσιμος και καλαίσθητος ιστοχώρος που συγκεντρώνει δεκάδες ελληνικές γραμματοσειρές, μεταξύ των οποίων πολλές χειρόγραφες και καλλιγραφικές και τις διαθέτει εντελώς δωρεάν.
image
Οι γραμματοσειρές έχουν δημιουργηθεί όλες από την @Cyberella και όπως η ίδια προτρέπει στο blog του Aka-Acid, μπορείτε όχι μόνο να τις κατεβάσετε αλλά …να του δώσετε να καταλάβει!
Οι περισσότερες ελληνικές γραμματοσειρές που θα βρείτε έχουν επαναδημιουργηθεί χρησιμοποιώντας open sourceTrue Type ξένες γραμματοσειρές. Εξαίρεση αποτελούν οι χειρόγραφες, οι οποίες έχουν δημιουργηθεί από το μηδέν. Όλες ανεξαιρέτως οι γραμματοσειρές διατίθενται εντελώς δωρεάν.
Επισκεφθείτε την κεντρική σελίδα του Aka-Acid ή πηγαίνετε κατευθείαν στο ψητό.

Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015