Πώς να μην σας πάρει από κάτω

«Η ευτυχία θεραπεύει το σώμα, μόνο» είχε πει ο Προυστ ενώ «η θλίψη αναπτύσσει τη δύναμη του νου». Φράση που ίσως ακούγεται βαρύγδουπη, μπορεί και ακατανόητη, αλλά στο βάθος της συγκεντρώνει μία σοφία που, αν την εμπεδώσουμε, μπορεί και να μας φτάσει μακριά.

«Όλα πηγαίνουν στραβά, δεν αντέχω άλλο!»

Ο πόνος, η θλίψη ή ακόμα κι αυτή η γλυκιά μελαγχολία των ανεκπλήρωτων επιθυμιών είναι συναισθήματα που, αν τους δώσουμε φωνή, μας διηγούνται ιστορίες για να γίνουμε λίγο πιο σοφοί και δυνατοί. Πολλές φορές η ζωή μοιάζει να μας φέρεται σκληρά και οι αναποδιές, μεγάλες και μικρές, μας επισκέπτονται διαδοχικά. Είναι εκείνες οι στιγμές που ακουμπάς το πρόσωπο στα χέρια σου μονολογώντας με απόγνωση: «Γιατί όλα να πηγαίνουνε στραβά;».

Δεν θα μπούμε στη διαδικασία να δικαιολογήσουμε τα στραβά και τα ανάποδα, ούτε θα επικεντρωθούμε στις ρήσεις του Κοέλιο που δίνει νόημα και λόγο σε καθετί που μας συμβαίνει. Δεν θα σας πούμε να «διώξετε τις αρνητικές σκέψεις» λες και είναι εύκολο, ούτε να κάνετε ένα διάλειμμα λες και είναι εφικτό με δυο παιδιά.

Θα εστιάσουμε, όμως, σε εσάς, στους εαυτούς σας. Σε όλα εκείνα που θέλουν να σας υπενθυμίσουν οι αναποδιές μέχρι να τις μετατρέψετε σε εφόδια για μια ζωή πιο όμορφη, πιο ίσια, πιο υπεύθυνη.

Μην αγνοείτε τον πόνο και τη θλίψη σας

Όταν ο πόνος και η θλίψη σας χτυπούν την πόρτα, ανοίξτε τους! Βολέψτε τους στον καναπέ, κεράστε τους απ΄ το καλύτερο γλυκό σας κι αφήστε τους εκεί μέχρι να σας μιλήσουν. Και πιστέψτε μας, έχουν τόσα να σας πουν! Καθίστε δίπλα τους, κρατήστε τους να δείτε ότι είναι αληθινοί και αφεθείτε στα χέρια τους μ’ εμπιστοσύνη.

Η μάσκα του «είμαι καλά» δεν είναι χρήσιμη σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Το να είμαστε κάποιες φορές κακόκεφοι είναι πολύ καλύτερο απ’ το να αφήνουμε συνέχεια τον κρυμμένο πόνο και τη θλίψη να μας ρουφάν το κέφι και τη δημιουργικότητά μας. Το πρώτο βήμα, λοιπόν, για να μην μας καταβάλλουν τα αρνητικά συναισθήματα, για να μην μας πάρει από κάτω, είναι η αποδοχή πως… ναι, είμαστε κάτω. Αλλά για λίγο.

Δώστε φωνή στην θλίψη σας

Όταν πονάμε νομίζουμε, συχνά, πως καταρρέουμε, πως γονατίζουμε κάτω απ’ το βάρος μιας κατάστασης που είναι ασήκωτη. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτό που την βαραίνει επιπλέον είναι πως την αφήνουμε μέσα μας χωρίς να την εκφράζουμε. Την ακουμπάμε σε μια μεριά που μας βολεύει και την αφήνουμε ν’ απλώνεται σιγά σιγά παντού. Δοκιμάστε, λοιπόν, να την ξεβολέψετε! Δώστε της φωνή κι αφήστε την να σας συστηθεί και να σας πει αυτά που θέλει. Αργά ή γρήγορα, θα ανακαλύψετε το πραγματικό αίτιο της θλίψης σας το οποίο, πιστέψτε μας, μάλλον θα σας ξαφνιάσει!

Ακόμα κι αν θεωρείτε υπαίτιο της οργής σας τον προϊστάμενό σας που σας μιλάει άσχημα, για παράδειγμα, σύντομα μπορεί να ανακαλύψετε πως αυτό που σας στεναχωρεί είναι η ίδια η φύση της δουλειάς, η οποία απέχει παρασάγγας από το παιδικό σας όνειρό. Δοκιμάστε να γράψετε σ’ ένα χαρτί αυτά που μοιάζουν να σας ενοχλούν ακόμα κι αν μοιάζουν με ανοησίες. Δοκιμάστε να τα πείτε σε μια φίλη αφιλτράριστα, χωρίς να εκλογικεύετε το κάθε σας συναίσθημα. Δοκιμάστε να το ζωγραφίσετε, να το χορέψετε, να κλάψετε ή να φωνάξετε. Μόνο εκφράστε το, πείτε το δυνατά!

Αλλάξτε αυτό που σας προκαλεί θλίψη

Εάν επιμείνετε, ακόμα κι αν χρειαστεί καιρός, θα ανακαλύψετε την πηγή της θλίψης σας. Μπορεί να είναι ο λίγος χρόνος για τον εαυτό σας, η κούραση, η δουλειά, οι σχέσεις σας, μία απώλεια ή μία λάθος κίνηση. Μπορεί να είναι χίλια δυο μα, ό,τι κι αν είναι, όταν το γνωρίζετε μπορείτε να το αντιμετωπίσετε ώστε να μην σας καταβάλλει.

Βάλτε μικρούς στόχους και προσπαθήστε να αλλάξετε όλα εκείνα που σας πνίγουν. Μπορείτε να διαμορφώσετε τη ζωή σας έτσι ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο εύκολη και όμορφη κι αυτό δεν είναι θεωρεία, γίνεται! Μπορείτε, για παράδειγμα, να βελτιώσετε σταδιακά τις διαπροσωπικές σας σχέσεις θέτοντας νέους όρους και όρια. Μπορείτε να αλλάξετε δουλειά, ακόμα κι αν τα χρήματα είναι λιγότερα. Η ψυχική υγεία μας δεν εξαγοράζεται κι αυτό είναι κάτι που το ξεχνάμε πολύ συχνά.

Ακόμα, όμως, κι αν αυτό που σας προκαλεί τη θλίψη και τον πόνο είναι μία κατάσταση που δεν αλλάζει, εκτονώστε το κι αφήστε το εκφραστεί με όποιον τρόπο επιλέξετε. Αποδεχτείτε το και προχωρήστε παρακάτω. Μπορεί να ακούγεται σκληρό κι απόλυτο, αλλά είναι ο μόνος τρόπος…

Η ΘΗΛΥΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

  "ΟΙ  ΕΚΦΥΛΙΣΜΕΝΟΙ  ΑΝΔΡΕΣ  ΚΑΙ  ΟΙ  ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΙ"

 Ο  καθηγητής Ουρολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ. Νικόλαος Σοφικίτης λέει:
«Άνδρες και κροκόδειλοι παρουσιάζουν σήμερα σχεδόν τους ίδιους  γενετικούς εκφυλισμούς. Στην περίπτωση των κροκοδείλων της Τάμπα, οι οποίοι είναι εκτεθειμένοι σε βιομηχανικά απόβλητα, παρατηρούμε πτώση του αριθμού των σπερματοζωαρίων, σμίκρυνση του μεγέθους των όρχεων και αδιαφορία στις προκλήσεις των θηλυκών για αναπαραγωγή».

  ΑΓΟΡΙΑ  ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ  ΧΩΡΙΣ  ΟΡΧΕΙΣ

Αγόρια γεννιούνται χωρίς όρχεις, είτε μόνο με έναν, όπως επίσης έχει πολλαπλασιαστεί 3,5 φορές η συχνότητα εμφάνισης ασθενειών που είναι συγγενικές με την κρυψορχία και τον υποσπαδία.

  ΠΕΦΤΕΙ  Η  ΠΟΙΟΤΗΤΑ  ΤΟΥ  
ΑΝΔΡΙΚΟΥ  ΣΠΕΡΜΑΤΟΣ 

 Τα τελευταία χρόνια ο μέσος όρος γονιμοποίησης του ανδρικού σπέρματος φθίνει. Μελέτες στατιστικής έχουν δείξει ότι μειώνεται ο μέσος αριθμός σπερματοζωαρίων ανά εκσπερμάτιση και η μέση κινητικότητα αυτών, ενώ συγκριτικά με 40 χρόνια πριν ο μέσος αριθμός παραγόμενων σπερματοζωαρίων είναι περίπου ο μισός.

Η πολύκροτη τελευταία  μελέτη 

Η  ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ  ΤΩΝ  ΤΑΛΕΝΤΩΝ  

ΣΤΗΝ  ΕΥΡΩΠΗ»   του  L. Winter  διαπιστώνει ότι:

 "τον 20^ο αιώνα εμφανίσθηκε απότομη  και   δραματική  μείωση  παραγωγής ταλέντων». 

"Τον 20^ο  παρήχθησαν πολύ λιγότερα  ταλέντα   από  τον  19^ο  και  τον   21^ο  αιώνα  η  γέννηση  των  ταλέντων  στην  Ευρώπη  ουσιαστικά  

μηδενίζεται".

ΤΟ  ΕΙΔΟΣ  ΤΗΣ  ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ  ΚΑΙ  Η  ΖΩΪΚΗ  ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

Σε  ποντίκια  δόθηκε   άφθονη  τυποποιημένη  τροφή  σε  στενά 
κλειστά  αμπάρια  γεμάτα  σιτάρι. 

Το  αποτέλεσμα:  Ατελείωτο σεξ  με υπερφαγία,  υπερπληθυσμός, 
αιμομιξία,  υπερκινητικότητα, αναρχία, τρέλα, αυτοκτονικές  τάσεις,  κανιβαλισμός.      

Τα  τέκνα  μιας  τυπικής  ελληνικής  οικογένειας μεγαλώνουν  
κλεισμένα σε  ένα  άθλιο  στενό  διαμέρισμα,   με   τυποποιημένη  πλαστική  τροφή.

Τα  παιδιά  γίνονται   έτσι μικρόψυχα,  μίζερα,  φοβισμένα, ατομικιστικά,  απείθαρχα,  υπερκινητικά,   με  δεκάδες  ψυχικές 
αναστολές και προβλήματα,  φιλήδονα,  ναρκομανή   και  αναρχικά.  
Δεν  αναπτύσσουν  ομαδικό  πνεύμα,  παραμελούν  την   σωματική 
εκγύμναση  και  βελτίωση,  δεν έχουν στόχους,  ούτε  όρεξη  για εργασία. 

Η πνευματική  και  συναισθηματική  ωρίμανση αλλοιώνεται, 
αναστέλλεται  ή  νεκρώνεται  ολοσχερώς  και  οι  σωματικές  και   ψυχικές  διαστροφές  έχουν  τον  πρώτο  λόγο. 

 Τι  είδους  συναισθήματα  θα αναπτύξουν  κλεισμένα σε  ένα κλουβί   και για ποιο πράγμα πρέπει να πολεμήσουν και να υπερασπισθούν; 

  Για  το  διαμέρισμα;

 Στο  τέλος οι αρσενικοί  νεοέλληνες  μαντραχαλάδες,  
αν δεν  καταλήξουν σε κάτι  χειρότερο,  

γίνονται   άγαμοι προβληματικοί   φοβισμένοι   
30άρηδες,  40άρηδες  και  50άρηδες,   μένουν  

με  τους  γονείς   και  τους  ταΐζει  η  μαμά  και  η γιαγιά,  φοβούνται  τις  γυναίκες  και  τελικά   στρέφονται   σε  διαστροφές.  

Οι  καταθλιπτικές  γεροντοκόρες  πάλι  ασχολούνται 
με  καφεμαντεία,  αστρολογία,  κηδείες,  "προφητείες",  (αγαπημένο  σπορ  των  ορθόδοξων  ρωμιών  πριν  από  κάθε  καταστροφή),  νοσηρή  θρησκευτικότητα  ή  όπως   συμβαίνει  με  τις  σκύλες,υποκύπτουν  στον  έρωτα  αθλίου  τινός  ψωροσκύλου, παντρεύονται  ένα  πακιστανό  και  ασπάζονται  το   Ισλάμ,  όπως  άρχισε   να  συμβαίνει   τελευταία.  

Η  ΜΙΣΗ  ΕΛΛΑΔΑ  ΚΑΤΑΝΤΗΣΕ  ΠΟΡΝΕΙΟ

Οκτώ στους δέκα άνδρες και επτά στις δέκα γυναίκες επισκέπτονται διαδικτυακούς χώρους με σεξουαλικό περιεχόμενο. Τα στοιχεία της έρευνας είναι πρωτοφανή, καθώς φανερώνουν πως η μισή και πλέον Ελλάδα είναι συνδεδεμένη με το ροζ Διαδίκτυο. "Οι άντρες έχουν σταματήσει να χρησιμοποιούν την φαντασία τους και δεν σκέφτονται αληθινούς ανθρώπους στις ζωές τους όπως για παράδειγμα τις κοπέλες τους ή τις πρώην τους- δεν αντλούν 'υλικό' από την ερωτική βάση του μυαλού τους".

 ΑΔΥΝΑΜΙΑ  ΝΑ  ΚΑΝΟΥΝ  SEX 

Σύμφωνα με μία  μελέτη  της  εφημερίδας  Independent  «οι επονομαζόμενοι Millennials (εκείνοι που γεννήθηκαν από τις αρχές του '80)  είναι  η πρώτη καταγεγραμμένη γενιά που κάνει λιγότερο σεξ από ότι οι γονείς τους στην ίδια ηλικία.

ΟΙ  ΤΕΛΕΙΟΙ  ΕΛΛΗΝΕΣ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

"Το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας είναι ένα: ότι διέθετε και συνεχίζει να διαθέτει τέλειους πολιτικούς. Απλώς δε διαθέτει τίποτε άλλο. Οι πολιτικοί της είναι τόσο τέλειοι και καταλαμβάνουν τόσο χώρο στο κοινωνικό γίγνεσθαι που δεν αφήνουν τίποτε άλλο να ανθίσει".

    

Η ΕΥΡΩΠΗ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΑΝΗ ΝΑ ΠΑΡΑΓΕΙ ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ. 
O  ΛΗΘΑΡΓΟΣ  ΤΩΝ  ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ.

"Οι  Ευρωπαϊκοί  λαοί δεν έχουν  την αντοχή να προκαλέσουν την παραμικρή εξέγερση,  μία  έλλειψη κουράγιου, ένα  καταστροφικό σύμπτωμα της έλλειψης δύναμης ζωής, μια ναρκωμένη παράδοση στην εισβολή  ξένων  λαθρομεταναστών, μια συναίνεση στην αυτοκτονία,  στην  αυτοεξαφάνιση του ευρωπαϊκού έθνους. Δεν  υπάρχει καμία λαϊκή αντίδραση, οποιουδήποτε μεγέθους, καμία εξέγερση, ειρηνική ή μη ειρηνική, που θα απαιτεί την άμεση λογοδοσία των βρωμερών,  πρακτόρικων  και  ανίκανων  ευρωπαϊκών  κυβερνήσεων. Αντίθετα  υπάρχει  μία πλαδαρότητα  χαμαιτυπείου,  μία  απάθεια,  ένας ανήκουστος λήθαργος του ευρωπαϊκού  πληθυσμού, του λαού  που είναι ο ιστορικός θεματοφύλακας της ταυτότητας του ευρωπαϊκού  έθνους μας".

Γράμμα από μία γυναίκα: Στάσου σαν άνδρας σε έναν θηλυκοποιημένο κόσμο
(Από  τον  Κόκκινο  Ουρανό).

ΕΝΑ  ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ  ΑΡΘΡΟ  ΜΙΑΣ  ΕΥΡΩΠΑΙΑΣ  ΓΥΝΑΙΚΑΣ    Της Mia Andrén (Nordfront)

"Άνδρες. Βιολογικά σχεδιασμένοι να είναι πολεμιστές. Ισχυρότεροι. Ταχύτεροι. Έχετε μια βαριά ευθύνη επάνω στους ώμους σας. Καταλαβαίνω ότι αυτό είναι τρομακτικό. Δέχεστε επιθέσεις από παντού. Σας μισούν και σας κατηγορούν για τα πάντα. Είναι μια σκληρή μάχη μπροστά σας και δεν πρέπει να επιτρέψετε στον εαυτό σας να αποθαρρυνθεί από τις φεμινίστριες, ακόμη και αν φωνάζουν πιο δυνατά ακόμα και αν φαίνονται πιο πολύ, δεν πρέπει ποτέ να πιστέψετε ότι ο αγώνας είναι για αυτές. Αντίθετα, θα πρέπει να σκεφτείτε τις μητέρες και τις αδελφές σας. Τις γυναίκες που δεν φαίνονται, τις γυναίκες που εργάζονται και μοχθούν για τα παιδιά τους ή για ό, τι μπορεί να κάνουν. Τις γυναίκες που δεν έχουν φωνή.

Κορίτσια, νέα, αδιαμόρφωτα, ανασφαλή, δεν έχουν ακόμη κατανοήσει πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα και το μόνο πράγμα που ξέρουν είναι τα λεφτά του άνδρα ή αυτά που λένε οι φεμινίστριες. Πώς μπορείτε να τις κατηγορήσετε που δεν γνωρίζοντας καλύτερα; Πώς μπορείτε να τις κατηγορήσετε για την δειλία σας; Γιατί για να μιλήσουμε καθαρά, ας μιλήσουμε, γι 'αυτό που είστε. Δειλοί φουκαράδες που κρύβονται πίσω από αξιολύπητες δικαιολογίες όπως οι φεμινίστριες. Μπορώ να καταλάβω ότι αυτό είναι βολικό, αλλά η άνεση που σας αρέσει τόσο πολύ σύντομα θα είναι μόνο μια ανάμνηση.

Πρέπει να καταλάβετε ότι ο βιασμός (των Ευρωπαίων γυναικών από τους λαθροεισβολείς) δεν οφείλεται στα ρούχα που μπορεί να φορέσει μία γυναίκα. Είναι μια πράξη πολέμου, ένας τρόπος για να ταπεινωθείτε εσείς οι άνδρες. Δεν θα πρέπει να αγωνιστείτε για τις φεμινίστριες, θα πρέπει να αγωνιστείτε για τις γυναίκες σας, για τις μελλοντικές γενιές, για τους ανθρώπους μας, για την ελευθερία μας. Δεν θα είναι εύκολο, αλλά αν δεν αρχίσετε να υψώνετε το ανάστημά σας και να υπερασπίζεστε τους ανθρώπους μας, τίποτα δεν θα μείνει όρθιο. Θα πρέπει να ντρέπεστε που δεν κάνετε τίποτα και θα το μετανιώσετε όταν θα κρατάτε μία νεκρή κόρη στην αγκαλιά σας.

Και για εσάς τους άνδρες που θέλετε να χτυπήσετε μια γυναίκα επειδή με τα λόγια της, έβλαψε την υπερηφάνεια σας, τι αξιολύπητες δικαιολογίες είναι αυτές για άνδρες; Μπορείτε να χτυπήσετε μια γυναίκα, αλλά όχι έναν εισβολέα; Αναλάβετε τις ευθύνες σας και οι φεμινίστριες θα σας ακολουθήσουν, αλλά πιο πολύ από όλα, νοιαστείτε για τις γυναίκες και τα κορίτσια που σας χρειάζονται πραγματικά. Δεν είμαστε εμείς οι εχθροί σας, οι εισβολείς είναι.

Για εκείνους τους άνδρες που επέλεξαν να πολεμήσουν, έχω μόνο ένα πράγμα να πω:
Σας ευχαριστούμε!
Για το θάρρος σας, τη θυσία σας.

Μπορεί όλες να μην έχουν το θάρρος να το πουν, αλλά υπάρχουν πολλές που είμαστε ευγνώμονες που είσαστε εκεί. Το θάρρος σας θα ανταμειφθεί μία ημέρα. Μην τα παρατάτε ποτέ, υπάρχουν πολλές γυναίκες πίσω σας, ακόμη και αν δεν ακούγονται ότι είναι τόσες όσες οι φεμινίστριες. Είμαστε ένας λαός τραυματισμένος που πρέπει να ξεχάσουμε όλες τις παλιές μνησικακίες και μαζί να αναστηθούμε από τις στάχτες και να επιστρέψουμε και πάλι στις πατρογονικές ρίζες μας. Και οι άνδρες, και οι γυναίκες.
Δείξτε το δρόμο και θα ακολουθήσουμε".

http://autochthonesellhnes.blogspot.com/2016/12/blog-post_8.html

Η έννοια της υπαρξιακής μοναξιάς

Συνειδητοποιώντας τη μοναδικότητα σου μέσα στον κόσμο, θα αναγκαστείς να δεχτείς ότι είσαι πάντα μόνος. Ναι, μόνος!

Κανείς άλλος δεν μπορεί ποτέ να αισθανθεί όπως αισθάνεσαι εσύ, είτε βρίσκεσαι ανάμεσα σε χιλιάδες ανθρώπους, είτε κάνεις έρωτα με κάποιον, είτε βρίσκεσαι μόνος σου, κλεισμένος σ’ ένα δωμάτιο. Η αναπόδραστη «υπαρξιακή μοναξιά» σου σημαίνει ότι η ανθρώπινη ύπαρξή σου είναι αναπόδραστα θεμελιωμένη πάνω στο γεγονός ότι υπάρχεις μόνος σου, με τα μοναδικά συναισθήματα και τις σκέψεις σου.

Η αναγνώριση της υπαρξιακής μοναξιάς σου μπορεί να είναι κάτι οριακά απελευθερωτικό ή απόλυτα υποδουλωτικό, ανάλογα με το πώς αποφασίζεις να τη χρησιμοποιήσεις. Σε καμιά περίπτωση, όμως, δεν αλλάζει. Μπορείς, ωστόσο, να την κάνεις μια απελευθερωτική εμπειρία, βάζοντάς την να δουλέψει για λογαριασμό σου.

Δείτε την περίπτωση του Ραλφ, ενός διευθυντικού στελέχους σαράντα έξι χρόνων.

Η συνάντηση του Ραλφ με την πραγματικότητα της υπαρξιακής του μοναξιάς ήρθε ξαφνικά. Μου διηγήθηκε ότι καθόταν ένα βράδυ στο σαλόνι του σπιτιού του και κοίταζε τη γυναίκα του, που διάβαζε την εφημερίδα της απορροφημένη, αγνοώντας τον στρόβιλο των σκέψεων μέσα στο κεφάλι του. Ξαφνικά αισθάνθηκε μέσα του το αλλόκοτο συναίσθημα πως αυτόν τον άνθρωπο, που ζούσε μαζί του επί είκοσι τέσσερα χρόνια, δεν τον γνώριζε καν, πως ήταν σαν μια ξένη, που καθόταν στο σαλόνι του. Έτσι συνειδητοποίησε για πρώτη φορά πως το πρόσωπο αυτό δε θα γνώριζε ποτέ τις εσωτερικές σκέψεις του Ραλφ.

Το συναίσθημα αυτό ήταν πολύ εξωπραγματικό για τον Ραλφ και, μην ξέροντας τι να το κάνει, κατέληξε να έρθει να με συμβουλευτεί. Στις πρώτες συναντήσεις μας αισθανόταν πως έπρεπε κάτι να κάνει γι’ αυτό, να χωρίσει δηλαδή ή να φύγει. Όταν πλησίασε όμως, τη θεμελιακή αλήθεια του τι σημαίνει να είσαι ανθρώπινο πλάσμα, έμαθε να βλέπει αυτή την υπαρξιακή μοναξιά του από μια εντελώς διαφορετική σκοπιά – μια σκοπιά απελευθερωτική αν θέλετε. Δεδομένου ότι η γυναίκα του δε θα αισθανόταν ποτέ αυτό που αισθανόταν αυτός, μπορούσε να πάψει να της ζητά να τον καταλαβαίνει και να «είναι μαζί του» πάντοτε.

Ταυτόχρονα συνειδητοποίησε πως η γυναίκα του ήταν κι αυτή υπαρξιακά μόνη και πως μπορούσε ν’ ανακουφιστεί από το βάρος τής προσπάθειας να είναι «ένα» μαζί της και να νιώθει όπως κι εκείνη, πράγμα που του δημιουργούσε ανώφελη ενοχή, όταν δεν τα κατάφερνε. Εξοπλισμένος με τη γνώση αυτή μπορούσε να σταματήσει πια αυτή τη θανάσιμη και αυτοδιαλυτική αναζήτηση ενός ανθρώπου, που θα αισθανόταν όμοια μ’ αυτόν. Μπορούσε, δηλαδή, να αρχίσει να κινεί μόνος του τα νήματά του. Παράλληλα, μπορούσε να εγκαταλείψει τις ανεδαφικές προσδοκίες του από τη γυναίκα του και να την ξαλαφρώσει κι εκείνη.

Μέσα σε ελάχιστο διάστημα ο Ραλφ αισθάνθηκε ξαναγεννημένος — μόνο και μόνο επειδή ελευθερώθηκε από την παράλογη απαίτηση να συγκατοικήσει με κάποιον άλλον, μέσα στο μοναδικό σώμα και πνεύμα του.

Έχει σημασία να δούμε πώς θα μπορούσε ο Ραλφ να μετατρέψει αυτή τη συνειδητοποίηση της υπαρξιακής μοναξιάς σε καταστροφή, όπως το κάνουν πολλοί, λέγοντας μέσα τους πως είναι αιχμάλωτοι της ανθρώπινης μοίρας τους και ότι ποτέ κάνεις δε θα τους καταλάβει. Ήδη. πριν έρθει να με δει, συνήθιζε να παραπονιέται ότι η γυναίκα του «δεν τον καταλαβαίνει» και η ξαφνική του διαίσθηση, ότι ήταν κατά κάποιο τρόπο μια «ξένη», θα μπορούσε να επιδεινώσει τη συμπεριφορά αυτή και να κάνει την κατάσταση αφόρητη. Καθώς, όμως, εξετάζαμε μαζί την υπαρξιακή μοναξιά, ο Ραλφ συνειδητοποίησε πόσο μάταιο ήταν να προσπαθεί να ενώσει κάποιον εσωτερικά μαζί του και ότι, ενώ είναι δυνατό οι άνθρωποι να μοιραστούν πολλά πράγματα και να έρθουν πολύ κοντά, η καθαρή αλήθεια είναι ότι δεν μπορούν να γνωριστούν παρά επιφανειακά. Η εσωτερική ύπαρξη του καθενός είναι απρόσιτη, εξαιτίας αυτής ακριβώς της ανθρώπινης υπόστασής του.

Η υπαρξιακή μοναξιά μπορεί ν’ αποτελέσει πηγή μεγάλης δύναμης, όσο και πηγή μεγάλων διαταραχών. Κάθε φορά που νιώθετε τον πειρασμό να χρησιμοποιήσετε τη ζωή των άλλων σαν πρότυπο για τη δίκη σας, θυμηθείτε τι έγραφε ο Νορβηγός δραματουργός του 19ου αιώνα Ερρίκος Ίψεν: «Ο πιο δυνατός άνθρωπος στον κόσμο είναι εκείνος που είναι πιο μόνος».

Αυτό μπορείτε να το ερμηνεύσετε σαν μια στάση εγωιστική και αντικοινωνική ή μπορεί να εξετάσετε τι υπαγορεύουν οι παράμετροι της δικής σας πραγματικότητας. Το γεγονός είναι ότι οι άνθρωποι που επηρέασαν πιο πολύ την ανθρωπότητα, που βοήθησαν το μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων, είναι αυτοί που προτίμησαν να συμβουλευτούν τα προσωπικά τους συναισθήματα, αντί να κάνουν αυτό που τους έλεγαν οι άλλοι να κάνουν. Από την άποψη αυτή, δύναμη σημαίνει να πάψεις να προσπαθείς να κάνεις τους άλλους να αισθανθούν αυτό που αισθάνεσαι εσύ και να υποστηρίζεις αυτό που πιστεύεις.

Για να ξαναγυρίσω στον πρώην πελάτη μου, το Ραλφ: εξακολουθεί να θυμάται τη στιγμή εκείνη στο σαλόνι του σπιτιού του σαν μια από τις πιο σημαντικές της ζωής του, γιατί όχι μόνο τον ώθησε στη συμβουλευτική θεραπεία και του έδωσε την ελευθερία να σταματήσει τη μόνιμη, αλλά εντελώς ανώφελη προσπάθεια του να κάνει τη γυναίκα του και τα παιδιά του να αισθανθούν όπως εκείνος, αλλά του έδωσε και τη δύναμη να είναι ο εαυτός του, μ’ έναν τρόπο πιο ισχυρό και θετικό. Εξακολουθεί να πιστεύει ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι απόλυτα αυτόνομος, ώστε να μπορεί να λειτουργήσει σαν αντικοινωνικός ερημίτης· τώρα, όμως, ξέρει ακόμη, έχοντάς το βιώσει, ότι μέσα μας είμαστε νησιά μοναδικά και πως, όταν συνειδητοποιήσουμε την ιδέα αυτή, μπορούμε -αν θέλουμε – να χτίσουμε γέφυρες προς τους άλλους, αντί να στήνουμε φράγματα, απογοητευμένοι κάθε φορά που διαπιστώνουμε ότι οι άλλοι δεν είναι σαν κι εμάς.

Τσαρλς Μπουκόφσκι: Οδηγός για μια καλύτερη ζωή

Ψάχνετε να βρείτε πράγματα που θα σας βοηθήσουν για να ζήσετε μία τρομερή ζωή; Η καλύτερη πηγή είναι ο Τσαρλς Μπουκόφσκι, ο Αμερικανός συγγραφέας, ποιητής και μυθιστοριογράφος, που μοιράστηκε τις «αφιλτράριστες» απόψεις του για τα πάντα, από την τέχνη μέχρι το θάνατο. Απολαύστε τη σοφία του μέσα από τις πολύτιμες συμβουλές του, μέσα από γνωστά αποσπάσματα.

      1. Μην συμβιβάζεστε

«Ήθελα όλο τον κόσμο ή τίποτα».
Δεν θα έπρεπε να συμβιβάζεστε με τίποτα λιγότερο από αυτό που απολύτως αξίζετε ή επιθυμείτε. Προσπαθήστε για το καλύτερο και μην δέχεστε τίποτα άλλο εκτός από αυτό που θα σας ικανοποιήσει πλήρως. Δεν έχει αξία να παρατήσετε τους στόχους σας απλά και μόνο για να συμβιβαστείτε για κάτι λιγότερο που θα σας αφήσει να εύχεστε για κάτι περισσότερο και να ζείτε μέσα στη θλίψη.

2. Αγαπήστε τον εαυτό σας

«Ποτέ δεν γνώρισα κανέναν άλλο άνδρα, ο οποίος θα προτιμούσα να είμαι. Και ακόμα και αν αυτό είναι μια αυταπάτη, είναι μια τυχερή αυταπάτη».
Κανείς δεν είναι τέλειος, αυτό είναι σίγουρο, αλλά δεν υπάρχει λόγος να τυραννάτε τον εαυτό σας για αυτό το λόγο. Σταματήστε να κριτικάρετε το κάθε τι στον εαυτό σας, κάθε τι που θα μπορούσατε να αλλάξετε και δείξτε στον εαυτό σας λίγη αγάπη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να προσπαθείτε για αυτοβελτίωση, αλλά απλά γίνετε ο μεγαλύτερος θαυμαστής του εαυτού σας, ό,τι και αν συμβαίνει.

3. Ζήστε τη ζωή στο έπακρο

«Αυτό που είναι τρομερό, δεν είναι ο θάνατος αλλά οι ζωές που οι άνθρωποι ζουν ή δεν ζουν μέχρι να πεθάνουν» – «Μερικοί άνθρωποι δεν τρελαίνονται ποτέ. Πραγματικά τι απαίσιες ζωές θα πρέπει να ζουν».
Θέλετε να κάνετε ελεύθερη πτώση αλλά δεν το έχετε κάνει ποτέ; Κάντε το βήμα. Θέλετε να πάρετε πτυχίο στην ιστορία της τέχνης αλλά δεν ξέρετε σε τι θα σας χρησίμευε; Είναι καιρός να γραφτείτε. Έχετε μόνο μια ζωή, οπότε καλύτερα να τη ζήσετε στο έπακρο , τώρα αμέσως. Γιατί να περιμένετε για αργότερα;

4. Μην φοβάστε τον πόνο, χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσατε να βιώσετε την ευτυχία.

«Πρέπει να πεθάνεις μερικές φορές, πριν μπορέσεις πραγματικά να ζήσεις»
Πόνος, θλίψη, θυμός, άγχος – αρνητικά αισθήματα σαν και αυτά μπορεί να είναι επίπονα μερικές φορές. Όμως, δεν μπορείς να εκτιμήσεις πλήρως τα καλά συναισθήματα που έχει να σου προσφέρει η ζωή χωρίς πρώτα να βιώσεις τα άσχημα. Οπότε, όταν νομίζετε πως έχετε πιάσει πάτο, θυμηθείτε πως ο μόνος δρόμος πλέον είναι η ανηφόρα και ο πόνος που νιώθετε τη συγκεκριμένη στιγμή θα κάνει την ευτυχία πιο γλυκιά αργότερα.

5. Να είστε ο εαυτός σας και χωρίς ντροπή να το εκφράζετε σε ο,τιδήποτε κάνετε.

«Είναι καλύτερο να κάνετε κάτι βαρετό με στυλ, παρά κάτι επικίνδυνο χωρίς στυλ».
Μην φοβάστε να είστε ο εαυτός σας – ο Τσαρλς Μπουκόφσκι σίγουρα δεν δίσταζε. Πάντα να δείχνετε τον πραγματικό σας εαυτό και τον πραγματικό σας χαρακτήρα. Είναι καλύτερα να ζήσετε πραγματικά παρά να προσπαθείτε να προσποιείστε να γίνετε κάτι που δεν είστε, μόνο και μόνο για να είστε αρεστοί στους άλλους. Άλλωστε, ποιος νοιάζεται για το τι πιστεύουν οι άλλοι;

6. Είστε δυνατότεροι απ’ ότι νομίζετε

«Μερικές φορές σηκώνεστε απ’ το κρεβάτι το πρωί και σκέφτεστε δεν πρόκειται να τα καταφέρω, αλλά γελάτε μέσα σας… θυμηθείτε όλες τις στιγμές που έχετε νιώσει έτσι».
Η ζωή είναι γεμάτη δοκιμασίες και δυσκολίες – το ξέρετε, και πιθανόν το έχετε ζήσει πολλές φορές. Παρ’ όλα αυτά πάντα καταφέρνετε να επιβιώσετε αυτές τις δύσκολες στιγμές. Θυμηθείτε πάντα πως είστε δυνατότεροι απ’ ότι νομίζετε και ότι το έχετε μέσα σας αυτό που χρειάζεται για να ξεπεράσετε τις δυσκολίες.

7. Μην φοβάστε τον θάνατο

«Έχω τον θάνατο μέσα στην αριστερή μου τσέπη. Μερικές φορές τον βγάζω έξω και του μιλάω: Γεια σου μωρό μου, τι κάνεις; Πότε θα έλθεις να με πάρεις; Θα είμαι έτοιμος» – «Δεν υπάρχει τίποτα για να θρηνήσεις για τον θάνατο, περισσότερο απ’ ότι δεν υπάρχει για να θρηνήσεις για ένα λουλούδι που μεγαλώνει».
Ο θάνατος είναι αναπόφευκτος, οπότε γιατί να περάσεις τη ζωή σου ανησυχώντας για αυτόν; Αντί να τρελαίνεστε για το πότε θα πεθάνετε, επωφεληθείτε από τη ζωή που έχετε. Είναι πολύ πιο χρήσιμο να γιορτάζετε τη ζωή από το να φοβάστε τον θάνατο, και μάλλον θα είστε πολύ πιο ευτυχισμένοι.

8. Έχετε εμπιστοσύνη στον εαυτό σας

«Το πρόβλημα με τον κόσμο είναι ότι οι έξυπνοι άνθρωποι είναι γεμάτοι αμφιβολίες»
Είστε καταπληκτικοί και το μόνο που έχετε να κάνετε για να αφήσετε να λάμψουν τα πραγματικά σας ταλέντα είναι να τα πιστέψετε. Έχετε απόλυτη εμπιστοσύνη στον εαυτό σας και ίσως εκπλαγείτε με όσα μπορείτε να καταφέρετε.

9. Υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα από την μοναξιά.

«Υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα από το να είσαι μόνος, όμως συχνά παίρνει δεκαετίες να το συνειδητοποιήσετε και συχνά όταν το κάνετε είναι πολύ αργά και δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το πολύ αργά» – «Δεν ήμουν μισάνθρωπος ούτε μισογύνης, αλλά μου άρεσε να είμαι μόνος μου. Ένιωθα ωραία να κάθομαι μόνος σε έναν μικρό χώρο, να καπνίζω και να πίνω. Ήμουν πάντα καλή παρέα για τον εαυτό μου».
Είναι εύκολο να φοβάσαι να είσαι μόνος σου, και η συντροφιά των άλλων πολλές φορές λειτουργεί σαν δίκτυ ασφαλείας. Όμως, υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα από τη μοναξιά, και δεν υπάρχει λόγος να παγιδευτείτε στο να είστε μόνος σας όταν αυτός ο χρόνος μπορεί να «δαπανηθεί» σε πιο ικανοποιητικά και χαρούμενα πράγματα. Μάθετε να εκτιμάτε τον εαυτό σας χωρίς να υπάρχουν άλλοι και εκτιμήστε τον χρόνο που περνάτε μόνοι σας.

10. Η ζωή απλά συμβαίνει, μην την παίρνετε πάντα τόσο σοβαρά.

Απρόσμενα, ακόμα και τρελά πράγματα είναι βέβαιο ότι θα συμβούν στη ζωή και μερικές φορές απλά θα πρέπει να τα δέχεστε. Μην παγιδεύεστε στην τελειότητα και φροντίστε να ξελαφρώνετε μερικές φορές. Δεν υπάρχει λόγος να παίρνετε τα πάντα σοβαρά και μερικές φορές το μόνο που χρειάζεται είναι να διασκεδάσετε!